Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Ah can, canım, anlamadın beni gitti
Ne desem, ne söylesem boş sanki
Lafımı dinlemezsin kulakların tıkalı
Aklın bende değil sanki bana kapalı
Şeksiz şüphesiz söylerim sözlerimi
Irak tutarım nefretlerden sana kalbimi

Küçükken hatırlarım
Ekim aylarında
Kışı gelirdi Isparta’nın

Çok küçüktüm
Beş yaşlarında sanıyorum

Halkın tepesinde
Bakar tepelerden
Eşitlik döktürür
İnce nağmelerden
Devleti âli ister
Halkına rağmen

Ben ne güzel insanım?
Duygularım tertemiz
Düşüncelerim saf, berrak
Niyetlerimde hiç kötülük yok

Biri çıkar vatan millet der

Ağlamayı gülmekten
Ayıran gözyaşlarım
Akarken gülebilmek
Ağlamamak isterim

Ben ta…! Geçmişten

Üzüm gibi siyah gözlere
Ümitle bakıyordum yine
Üzgündüm bu sefer
Üzüm gibi siyah gözler
Ürkek bakıyordu bana
Üşümüş kalbinden bakışlarıma

Ne yapsam bilmiyorum ki
Televizyonları kapatsam mı?
Elime hiçbir gazete alıp okumasam mı?

Ülkem seçime hazırlanıyor
Ortalıkta, yine konuşmalar dolaşıyor

Hatırlamak istemiyorum olanları
Güldüğüm ağladığım zamanları
Nice zamanlar oldu geçmişte kaldı
Geçmişte kurduğum düşler döküldü
Sarardı, kurudu, kırıldı, ufalandı gönülde

Gözlerimi açarak
Şehrin sokaklarında dolaşıyorum

Bir düzen
Bir düzensizlik hâkim

Puslu bir gecenin sabahında
Parıldayan bir ışıkla uyandım
Perişanlık vardı bütün halimde

Paslı pencereden seyrederken
Pusların gölgesindeki dünyayı