Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

“Sırlarımı kelimelere verdim
Beni doğru dürüst yansıtmadılar

Eğilmeyin bükülmeyin dedim
Dillerde oyuncak oldular”

Destansı hikâyeler dinledim
Anlı şanlı tarihleri süsleyen
Güya sonu mutlulukla biten
Kan ve zulümden söz etmeyen

Hikâyeler dinledim destansı

Kaçamadım
Doğanın sesinden
Yaşamın nefesinden
Karşıma çıktı her yerden

Selam aldım

Bir söz söyledim
Düşünemedim

Bir gülüş gönderdim
Gülemedim

Değişmez değiştirilemez sınırları var
İçinde zıplayan sinekler var
Sinekleri içine sokmuşlar
Kapağını üzerine kapatmışlar
Kapağı açmayan korumalar var
Kapak açılsa özgürlüğe uçacaklar

Firardayım bugün
Fena halde yorulmuş
Fütursuz gerçeklerden
Fazlaca üzüldüğüm
Fenalaşarak seyrettiğim
Finallerinde ağladığım

Sensiz günler geçer mi diye soruyordum
İşte akşam oldu, bir gün daha sensiz geçti
İçimden yankılanan sesleri bekliyordum
Tık yok, hiçbir ses, hiçbir ilham gelmedi

Biliyorum akşam olacak arkası geceye

Memleketin havası
Yasaların yasası
Yazbozluktur anası
Oynaşlıktır masası

Duman duman üstüne

Düşündüm
Bir daha arkama dönüp bakmayacağım neler var?

Eyvah demeyeceğim
Vicdanımla karşı karşıya gelmeyeceğim
Keşke yapmasaydım, demeseydim diye hayıflanmayacağım

Bir neşe ki pür neşe,
Gün; güneşe patladı,
Su verdim ben güneşe,
Ortalık dumanlandı.

Kara bulut selamsızdı