Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Erkek kapanırken
Soyunur gericiliğe

Kadın açılırken
Kapanır modernliğe

Uçsuz bucaksız
Bozkırları gezerken
İnsanların yaşadığını hissederim
Kuraklıktan, kesilen ağaçlardan

Tertemiz havayı koklarken

Ama belki de dilimizde
En güvenilmez tek kelime

Ama ile başlayan
Sonra devam eden
Bütün cümleler

Ne kadar bilinçsizim?
Ne kadar çok cahilim?
Sürekli kendi kendime
Düşman yaratıyorum…

Tarihimden,

Sevgi net
Doğallık içinde

Saygı karşılıklı
Anlayışlar içinde

Dengesiz söylemler vardır
İnsanı deli edercesine şaşırtır
Nizamı kaybolmuş kayıptır

Söyleneni duyabilir miyim?
Aklım, kalbim ve de inancım

Ah can, canım, anlamadın beni gitti
Ne desem, ne söylesem boş sanki
Lafımı dinlemezsin kulakların tıkalı
Aklın bende değil sanki bana kapalı
Şeksiz şüphesiz söylerim sözlerimi
Irak tutarım nefretlerden sana kalbimi

Küçükken hatırlarım
Ekim aylarında
Kışı gelirdi Isparta’nın

Çok küçüktüm
Beş yaşlarında sanıyorum

Halkın tepesinde
Bakar tepelerden
Eşitlik döktürür
İnce nağmelerden
Devleti âli ister
Halkına rağmen

Ben ne güzel insanım?
Duygularım tertemiz
Düşüncelerim saf, berrak
Niyetlerimde hiç kötülük yok

Biri çıkar vatan millet der