Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kaçamadım
Doğanın sesinden
Yaşamın nefesinden
Karşıma çıktı her yerden

Selam aldım

Bir söz söyledim
Düşünemedim

Bir gülüş gönderdim
Gülemedim

Değişmez değiştirilemez sınırları var
İçinde zıplayan sinekler var
Sinekleri içine sokmuşlar
Kapağını üzerine kapatmışlar
Kapağı açmayan korumalar var
Kapak açılsa özgürlüğe uçacaklar

Rahmetli Bekir amcam
Ondan hikâye anlatacağım
Çocukken anlatmıştı bize
Dinleyin ibret alırsınız diye

Geçmişte bir ülkeyi

Zaman ve mekân
İnsan ve hayvan
Bir görünüş ki
Karmakarışık! ...

Çevre;

Dağ önümde
Aşılması gerekiyor

Duvar önümde
Yıkılması gerekiyor

Bir arkadaşlık gidiyor sessizce
Arkasında bırakarak anıları

Suskunluk çıldırtır delice
İçinde saklar tüm sırları

Gelecek
Yavaşça üzerime gelirken

Geçmiş
Hızla benden uzaklaşıyordu

Diyorlar ki, “altını çamura at, altın altındır”
Veya "Altın,yere düşmekle pul olmaz"
Yani çamurlu altın sayılmamaktadır.
Yani cevher yere düşmekle kaybetmez

Ne demek istiyorlar diye kafanı yorma

Taktım kendime bir gözlük
Yaptım kendime bir sözlük

İçim başka dışım başka
Gerçeğim bu, değil şaka