Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsan; bazı şeyleri anlatmaya, tanımlamaya zorlanıyor
İnsana; hüznü, aşkı, sevgiyi, sevinci yazmak çok kolay geliyor

Peki, bunların arasındaki gelgitleri yazmak
Bir hayatı baştan sona, her yönden sorgulamak
Veya düşünceler arasındaki gelgitleri yazmak

Doğarım coşkusuyla
Ben ağlarken
Sevinçlerini görmesem de
Sevinip güldüklerini bilirim
Annem, babam kardeşlerim
Bir umut olurum onlara

Her ne kadar
Ya göründüğün gibi ol
Ya da olduğun gibi görün
Denmişse de
Mümkün değildir temelde
Bir türlü,

Doğarken ölmüştüm
Geldiğim yere göre

Ölürken doğacağım
Gittiğim yere göre

Hayat eylemdir
Düşüncesi özünde
Durdurulamayan
Zamanın gizeminde

Bütünleşebilsen de

Hani derler ya “Kara bahtım kör talih” öylesine
Düşünceler alaboradır, hayat karışık, sanki rasgele
Hayatı bilgiyle, bilinçle yaşamak nasiptir kaç kişiye
“Devlet kuşu” konmadıkça, insan yaşamına, düşüne
Ortalama ömür yaşamaktır çoğu insanın nasibine

Hayatın her günü, her anı
Elimden kayıp giderken
Düşüncelerim her zamankinden farklı

Bir düşünce
Her zaman başımdan boşalan kaynar su gibi

Saklanmış insan,
Aşk masallarının,
Hayat zorluklarının,
Dedikodu ve yalanların,
Eğlence ve şımarıklıkların,
İnsanlık üzerine oyunların,

Aklın düşerse tavana
Altında durma sakın

Kulakların konuşuyorsa
Dedikoducu olma sakın

Arkadaşın sorgusu üzerine
Birkaç kelime, birkaç hece

Bir zamanlar şiir yoktu
İnsanların duyguları şiir oldu