Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Bir an için
Düşüncelere daldım

Ülkemi,
Ülkemle batıyı
Ülkemin batıyla ilişkilerini

Dostumu dost bildim düşmandan uzak..
Düşman bilmedim kimseyi dosttan uzak

İnsanlar ikiye ayrıldı gözümde her zaman
Ya dostumdur, ya da bilmediğim insan

Doğdum gecenin ortasında
Yaşıyorum gece karanlığında
Yıldızlar yolumun aydınlığında
Konuşuyorlar kendi aralarında

Yıldızlar çok şey söylüyorlar

Hayallerimi suya yazdım
Rüzgâra saldım ideallerimi
Kurak bozkırlar gibi hayatım
Engebelerle bozdum dengemi

İstediğimin çoğu olmadı hayatta

Sırra kadem olmayı isterdim
Kafayı dinleyip yeniden hayata bakabilmek için

Geçmişte gelen yanlışları silmek isterdim
Yeniden, tertemiz yaşayabilmek için

Alımlıdır güzel görünür
Çalımlıdır arkasında yürütür
Gözü doymaz yemeye
Özü tok değil, açlığa gebe
Zil zurna sarhoş da olsa
Lakırdısı hep insanlığa

Gerçek,
Söylesene?

Hani,
Arkadaşların
Nerelerde?

Nasıl gidiyor diye sorma, eh işte baharda soğukları yaşıyoruz, şaşkın
Nirengisi bozuk dünyanın, kimi yerde doğal afet, kimi yerde savaş, yangın
Neden bahar gelmez, doğaya, insanlara, ideallerine düşlerine, suskun
Nereye gidebilir ki insan, her yerde aynı şeyler, tek gerçek var san ki, vurgun

Nostalji iç çekiştirmelerle insan hayatında gezinirken, hayatlar durgun

Işıktır sanma önemli olan
Kaynağı önemlidir ışığın

Kimi kaynak ışıktır kendinden
Kimi alır ışığını başkasından

Zaman açıkgöze gülüyor
Ağlamak rol filmlerde
Medeniyet yürü kulum diyor
Aldatan kandıran gönüllerde
Nasıl olduğunu sorma sakın?
Ismarlama medeniyet var