Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kalabalıklara dalıp gitmek hayatta
En normal sayılan yaşamdır bugün
Nedeni sorulmayan yaşamların
Durdurulamayan akışıdır bugün
İstekler sanki el alemle gelen düğün

Konuşuyorsan yalnızlıkta
Kapalı kapılar ardında
Öyleyse kimse duymaz sanma
Dikkat, dinleyen duvarlara

Çıt çıkarmayan kapılara

LA.

Özgürlüğümü ilan ediyorum.
İnsanlara ve dünyaya karşı,
Bütün dünya zevk ve nimetlerine
Yanıltan yalanlara ve riyakârlara

Çevreyi çevirdim
Feleği devirdim
Gel zaman git zaman
Yaşamı eğirdim

Dünya duruyor

Çıkar çatışmasında yenik düştüm
Kazanamadım ama insanlığı bölüştüm
Uzaktan yakından insan gördüm
Bir dilim ekmeği, duyguları bölüştüm

Hayatın sırları var kendine göre

Elektrik onu bilmeden de
Çarptı beni bütün gücüyle
Ne olduğunu anlayamadım

Hava akımı vardı eşikte
Açılan pencere eşliğinde

Büyük bir kalabalık
İçinde gidiyordum
İleride insanlar
Meraklı konuşuyorlar
Onlara yaklaştım
İnsandım bende meraklandım

Ol sözünden düşerek geldim
Nice düşlerin ötesindeydim

Bin masal yanında hiç kalır
Elimdeki güce emek takılır
Şüphelerimde inancım kırılır

Erken bulduğumu düşünürüm
Rüzgârın fısıltısını, konuşmasını
Kendimi kaybettiğimi düşünürüm
En gerekli yerde, yitirmişim aklımı
Ne zaman, nasıl düşüneceğim bilmeden

Devir, daimdir gelişmeye her zaman
Ümide doğru zıplamak esastır her an
Şükür cebinde, yürü eylem zamanı
El pençe durma divana, topla aklını
Cümle alem çıldırsa da, olmalı akıllı
El ile gelen, düğün bayram olmamalı