Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Elim yorgun
Kolumda kalmadı derman
Gözlerim aşina oldu, ümran
Kulaklarımda uğultu insan sesleri
Kahkahalar dolduruyor her yeri
Ellerde şampanyalar patlıyor

Yolun henüz başındayım
Yeniden kendimi buluyorum
Yılları devirip geldim
Yok olan anılarım
Yenilenen hayallerim
Yüz yüze geliyorum

İnsan ölümüne yürüyor
Ne acı gerçek değil mi?

İster yerinde saysın
İster hırsıyla yaşasın

Seni sorduğumda
Sanma ki çıkarım vardır

Üç günüm var biliyorsun
Ölüm günüm, yaşam günüm
Dünyadaki ölüm / son günüm

Tırnak içinde düşünüyorum
“Ben, varım ve yaşıyorum”

“Benim varlığım değerler”
İçimdeki tüm düşünceler
Egemen düzenle çelişikler

Bir ölçek umarsızlık
İki ölçek bana necilik
On ölçek riyakârlık
Sınırsız çıkarcılık
Taklit / koypacılık
Bolca yalan içine

Ey gökyüzünün
Yeryüzünün hâkimi Allah’ım

Sana dönük yüzüm
Arkamda yaptıklarım

Son sözü baştan söyleyeyim
Ben çağdaş değilim

Çağın içine hapsolmayı asla istemem
Çağları aşıp geleceğe seslenenim

Tut elimden ey aklım
Özüm isyanda benim
Vuslatım gerçeklere
Benden geçen benim
Eli vicdanda kalbim

Gücünü düşünürüm
Her yeri örten karanlığın

Aydınlıklar gizlenir seninle
Parlak yıldızlar doğar tepemde
Bazen, ayın görülür şekillerle