Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Yaprak,
Düşerken toprağa
Yeni bir hayat başlar

Toprağın
İçindeki dünyada

Bir gün aklıma bir fikir geldi
Düşündüklerimi, söylediklerimi
Yaptıklarımı, hayallerimi
Kaynağı ile panoya asayım
Hangileri bana ait bakayım

Söz dilimin üstünde rüzgâr
Üflerim kalplere nar
Yanarken duygular
Bant geriye sarar

Kulağımda nağme var

Rüzgâr keman yayı
Yaprak üzerinde dolaşıyor
Sanma ortaya çıkan hışırtı
Doğanın senfonisi yayılıyor

Böcekler, arılar söylüyor

Ak kargalar
Karakargalar
Kızıl kargalar
Sarı kargalar
Yeşil kargalar
Mavi kargalar

Dünyanın bir yerinde sabah olurken
Dünyanın diğer yerinde akşam oluyor
Hayat bir yerde gündüzken,
Diğer yerde gün geceye ulaşıyor

İnsanların hayata bakışları da

Yeşerince dalda
Yeni hayat başlar
Yoğrulan doğada
Yitik umutların
Yeşil baharında

Ayrı düşerim toplumumdan
Derinliğine ayrılıklarımdan
Ismarlanmış insanlığıma
Mest olmayan kavramlarımdan

Mamul mal gibi üretirlerken

Rüyalarını rüzgâr
Bizleri yaprak yaptılar
Estirdiler rüzgârlarını
Sonra kendileri yaprak oldular

Tutunacak dal aradılar

Çetrefil duygular yaşamak iyi değil
Yaş altmışa dayanıp kırk yılın hesabı var
Kırk yıl insana neler öğretmiyor ki?
Dile kolay koskoca kırk yıl
Devlet bile eskiden yirmi beş yılda emekli ediyordu
Yirmi beş yılın anısına haydi işin bitti der gibi