Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Mezar başında
Kuran okudum kendime

Ya sin
Dikkat et sözlere
Sözler dirilere

Bazen içselliğime daldığımda
Kendimi, değerlerimi sakladığımı düşünürüm

Aklımı, duygularımı, sürekli saklamışımdır
Adeta içime gömülmüş, kendimi mezar kılmışımdır.

Her gün sabah doğuyor
Hidayetin güneşi parlıyor
Düşünce kalbimizde durgun
Karanlıklarda yemiş vurgun
Her şey içimde farkında mıyım?
Boşuna dışımda neyi ararım?

Rıhtımın gölgesine düştü yüzüm
Rüzgâr gülüyordu bana gördüm
Rengi kaçmıştı bütün bulutların
Resimliyordu şimşekler dünyayı
Ruhum daralmıştı sıkıntılardan
Rehindi sahiller deniz kabarırken

Kalbimden seslendim
Bilgi ve bilincimden
Gel iki satır konuşalım
Hiçbir şey demeden
Uzak nefretlerimizden
Yükselen sevgilerimizden

Taşı,
Koymak için gediğine
Çıktığım tüm yollarda
Hiç gedik bulamadım
Taşım kaldı elimde

Aklın yolu birdir dediler
Sonra birbirini yediler
Bir türlü akıl edip
İmana gelmediler

Yaratanın verdiği aklı

Şiirlerim var okunacak
Şiirlerim var yazılacak

Yazılanlar malum ve mahkûm
Yazılacaklar ise meçhul ve ketum

Bir arkadaşım
Şiir yazma konusunda
Fikir alış verişi
Yapmak istedi
En iyi nasıl yazılır
Neler bunun kurallarıdır

Kendimizi ifade etmek
Kırılgan bir topluma
Kırılmadan olur mu?

Kelimeleri seçmek
Kırılmamak adına