Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Yaprak saydım dün düşümde
Acayip demeyin gülmeyin de
Pür dikkattim hayatın akışına
Rotası oynamış anılarımda
Aşağı yukarı dolaştım düşte
Kan kırmızısı güllerin içinde

Çocukluğumun unutulmaz anıları
Babam köye götürürdü bayramları
Yolculukları anlatamam
Bugün andıkça anlayamam

Daha küçücüktüm

Akşamdan geceye doğru yürüyorum sessizlikte, köpek sesleri dışarıda
Arsız sıcaklar bastırmış evleri, rüzgâr, serinlik, parlak yıldızların altında
Aklı olanlar atmış kendilerini dışarıya, ailecek hepsi parklarda
Azıkları, çaydanlıklarıyla parlardalar, keyifleri akşam vakti gıcırda

Aylardan ramazan, oruç ayı, oruçlu olanlar çeşidi bol iftarlıklarda

Korku
Dayatılmadır insana
İnsanca haklarına

Dayatan
Korkandır dayatmalardan

İnsan; bazı şeyleri anlatmaya, tanımlamaya zorlanıyor
İnsana; hüznü, aşkı, sevgiyi, sevinci yazmak çok kolay geliyor

Peki, bunların arasındaki gelgitleri yazmak
Bir hayatı baştan sona, her yönden sorgulamak
Veya düşünceler arasındaki gelgitleri yazmak

Her ne kadar
Ya göründüğün gibi ol
Ya da olduğun gibi görün
Denmişse de
Mümkün değildir temelde
Bir türlü,

Doğarım coşkusuyla
Ben ağlarken
Sevinçlerini görmesem de
Sevinip güldüklerini bilirim
Annem, babam kardeşlerim
Bir umut olurum onlara

Doğarken ölmüştüm
Geldiğim yere göre

Ölürken doğacağım
Gittiğim yere göre

Allah’ı andım
Düşünürken bilgiyle
Ulaşırken hükümlerime

Dünyayı algılarken
Hayatımda evrende

Hani derler ya
Attan düşmüş ölmemişte
Eşekten düşmüş ölmüş diye

Bakın olayları karıştıranlara
Dediğim dedik, çaldığım düdük hesabında