Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Pencere açılınca
Saldırırlar odaya
Temiz bir hava
Gürültülü sesler caba
Yazın boğun eğ sinek vızıltısına
Ah çetrefilli dünya

Bir zamanlar
İnsan hayatına
İnsanın yaratılışına
İlişkin tüm konularda
Bilimsel gerçek diye
İnandığın teoriler

Biliyorum anladığım söylediğin değildi
Anladığın da benim söylediğim değildi

Aramızda kutsal monolog vardı
O en güzel yardı

Çaydanlıkta,
Buz gibi su,
Sıcaklıktan uzak!

Yak altına ateşi,
Bak gör ne olacak?

O kadar ki, çok şey var
Hep üst üste geliyorlar
Canın sağ olsun mu diyeyim?
Yoksa sırra kadem basıp mı gideyim?

İnsan ceylan gibi

Noktayı koydum
Etrafında dolaşıyorum
Sözlerim çember
Noktayı arıyorum

Yaşam iki nokta

Gönülden yaptığını
Emrimle karıştırma
Biri benim senden istediğim
Diğeri senin bana verdiğin
Senden istediğimi vermezsen
Dinin gider elden

Mevsimlerin döngüsüne
Mühürlendi gözlerim
Maviliklerinde denizin
Masmavi gökyüzünün
Martılı musikilerinin
Menekşeli bahçelerin

Nasıl bir şeydir?
Hiç düşündüm mü?
Hiç düşündük mü?

Söylemimizi değiştiren
Ümitlerimizi söndüren

Sırrıma ermek için çok düşler kurdum
Oyun oynamadığım belliydi hayatta
Renkler içinde kurulmuş yaşarken
Umutların yittiği yerler vardı dünyada
Medeniyet diye öğrendiğim bencilliği
Liberal düşünceyle egemen kılmışlardı