Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kıran kırana
Vuran vurana
Kuruldum divana
Söyledim revana

Kardeş kim?

Ay doğar yüreğime
Güneşi müjdelemek için
Ortalık karanlıktır
Ay varken doğmaz güneş
Bilse ki ay, güneş doğunca
Boğulacaktır aydınlığa

“Gözden ırak,
Gönülden ırak “

Demişler
Doğruyu söylememişler

“İnsanların eksiklerini görmeye çalışan, kendi eksikliklerini göremez”

Eksikliklerim benimle yaşayıp giderken, ben insanlarla uğraşıyorum
İnsanların eksikliklerini sürekli dilime doluyorum

Sanki eksikliklerimi, yanlışlarımı başkasında gördükçe kıskanıyorum

Hep kaybolup giden zamana yanarım
Hâlbuki kaybolan zaman değil benim
Avucumun içinden akıp giden bedenim
Her an binlerce hücremi mezara gömenim

Zaman zamansız vurdu desem neye yarar

Var olmanın bilinci üstüne kafa yormak istedim
Kendi başıma var olmaya bir anlam veremedim
Olmasaydı bilgilerim
Varlıklar hakkında ne bilirdim?

Dün, mikroskoplarım, teleskoplarım yoktu

Bir çocuk vurulmuş yere düşerken
Sanki yaprak düşer gibi seyrettik

İçimiz titremedi
Kalbimiz incinmedi

Kendimi buldum
Bir yolun başında

Baktım yol başına
Bazıları övünüyor
Bazıları dövünüyor

Savaşı kutsallaştıran bir dünyada
İnsanları ölüme göndermek isteyenler sırada
Ceplerine girecek üç beş kuruş para

Galiplerin yazdığı tarihler
İnsan öldürenleri kahraman bilirler

Küçücük bir dünya
İçindeki ben

Büyük bir hülya
Dışındaki ben