Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Suskunca
Suskunlukta

Susturdun
Susturdum
Susturuldun

Sol yanım acırken
Sağ yanımda sen varsın
Sevgimle büyüttüğüm
Saygımla yaşattığım
Sözümün gerçeğinde
Silinmeyecek şekilde

Çetin günler yaşıyorum
Çilesi bitmeyecek günler sanki
Çocukların ağlayışlarını duyuyorum
Çocuklar hiç gülmeyecekmiş gibi
Çeşitli sözler dolaşıyor sürekli
Çok kötü olacakmış gelecek

Yaşam ölümü biriktirmektir
Yeniden her gün ölüm birikir

Yetişmek, niye koşuyorsun?
Yeşermek, niye sararıyorsun?

Vurdumduymaz mıyım?
Vurgun yemiş hayatıma
Volkanlaşan yaralarıma
Vitrindeyim bakıyorum
Vakitsiz duruşlarıma

Yolda arkadaşıma rastladım
Yarenlik ettik bir müddet
Yakın arkadaşlıklarımızı
Yeniden andık hararetle

Yolumuz uzundu ölüme

Hoşgörüyü
Avuçlarıma aldım
Kor gibi yakıyor elimi

Avuçlarıma baktım
Hoşgörünün gerçekleri

İlkeldim
İlk eldim

Kuşlar kadar özgür
Gökyüzü kadar hür
Çağlayan kadar gür

Kalem tutan ellere, öpülesi eller diye bakarım, yarın güneş doğacak
Kan kırmızısı, sırıtkan gülüşler bitecek, ağlamak yarınlarda yok olacak
Kara bahtıma söz yok, düşlerim, kalbim, aklım, ufkum, yarınım umutla dolacak
Külkedisi masallar yerine, hayatın gerçekleri çiçeklerini açacak

Kinim, öfkem, sen sus artık, kalbime sevgi, saygı, paylaşım değerleri doğdu bak

1. Adım

Eskiden de gözler bozuluyordu
Kimi miyop, kimi hipermetrop oluyordu
Kimi de astigmata yakalanıyordu.
Ama insanlar bilmiyordu