Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kapa gözlerini
Diyorlar bana
Kapasam gözlerimi
Görmeyeceğim sanıyorlar
Açık benim yürek gözlerim
Kapatsam da gözlerimi

Kuşun aklı
Beni aldı
Bir havalandı
Pür dışarı
Kayıplara karıştı
Akıl kaldı

Tanrı yoktur biline
İnsanım doğa içinde biz bize
Doğduk doğayla ölürüz doğaya
Bilinmedik bir var oluş gayesiyle
Çözemediğimiz sırlar içinde
Ulaşırız belki bilimle yaşamın özüne

Zaman değişti
Anlayamadım
Değişen zaman değildi
Değişerek kendimi kandırdım

Zamana egemen olamayan

Mırıltı
Zırıltı
Şırıltı
Herhalde en iyisi bu

Hayat mırıltılarla geçiyor

Dinle beni,
Kılı kırk yar
Kendin yaz
Kendin oku

İşte gerçeklerin

Aydınlık gördü beni
Karanlıktaki halimi
Düştü çıplak teni
Duymadı sesini
Boğdu gürültüler
Silahtan yükseldiler

Görünen gerçeklerden saklanmak için
Görünmez bir köy kurdum kendime

Demeyin görünmez köy niçin
Görünen köyü herkes benzetiyor kendine

Işıksız değildi dünya
Kalbim ışık saçıyordu dünyaya
Baskılar olsa da

Kuşun kanadına binmiş, gagasından uzak dolaşıyorum
Tepelerden dünyayı seyrediyorum

Benim yetişme kültürüm
Hayata başkalarının gözünden bakmayı öğretti…

Devletin okullarından öğrendiğim
İşin başından devleti kuran iradenin
İradeyi onaylayan fikir adamı şairlerin