Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsanlık için
Ne çok cümleler kurarım diyordum
Baktım ki, üç beş cümleden başka kuramıyordum

Ya insan için,
Üç beş kelimeyle insanı tanıyordum

Şaşkın mevsim
Kısıldı sesim

Bahar mı desem
Yaz mı desem
Kış mı desem

Doğallığın ötesinde yağmur yağdı
Tıpkı yapay gelişen duygularımdı
Gözlerimin görmediği şeyi gördüm
Ağlanacak halime çok güldüm
Zaman ülkemin geleceğinde
İnsan çıkarlarına türkü söylemekte

Gündüzümü karartan geçmişim gelir karşıma
Gizlenmiş hatalarım çıkar gün yüzüne ayyuka
Tıpkı karanlık bir gecedir, şaklar suratıma
Kıskıvrak yakalar beni sokar karanlıklarına
Hiç unutmam elimden geleni yapmışımdır
Gizlemişimdir geçmişi, iyice saklamışımdır

Tescîli üstatlık bu zamanda
Heves olur cihânı âmânda
Derman eyler servi revânda
Çoğalırlar âhiri zamanda
Miyârı yok kitâbı kuranda

Var oluştur görünümlerde
Varlıktan varlığa geçerken
“OL” dur tanrının sözünde
Görünümleri yaşarken

Dün, bugün, yarın

Bir hayat ki,
Ortalama yetmiş yıl! ..

Bir dünya ki,
Binlerce yıl! ..

Bazen düşünüyorum
Kendimi, diğer insanları
Akıl erdiremiyorum
Gençliğin en güzel
Olgunluğun en iyi
Yaşlılığın en tecrübeli

Özgürlük şarkılarıyla
Çıktık batının yoluna
Kanlarımızı döktük
Özgürlükler aşkına
Günler geçti aradan
Seyreylerim buradan

Bugün farklı şeylerden söz etmeyi düşledim
Siyasi, ideolojik, tarihi, sosyal konuları iteledim
Bunlardan söz etmemek bir kayıp değildi
Tıpkı yalan rüzgârları dizi gibi,
İzlemeyi bırakmak bir şey fark etmezdi