Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Gözlerim uzaklara dikilir
En güzel hayaller ötesine
Lisanım yetmez, düş eritir
Eskiyen umutlar ötesinde
Ceylan bakışlı gözler ile
El veririm sözümden öte

Herkesin,
Kendi gerçeğini yazmasıdır

Sahtelik benim
Şaklabanlığa adım atmamdır

Çarşı içinde dolaşıyorum
Değişik sesler yükseliyor
İnsanlar köşelerde konuşuyor

Bir konuşma dikkatimi çekti
Dinledikçe hayretim yükseldi

Zaman içinde
Bir anı depreşir düşümde

Anam kilitledi bizi eve
Ben ve kız kardeşim vesile

Isparta’nın aralık ayında
Ne sıcak, ne soğuk bir hava
Bir oğul bir baba
Yoğun bakımında

Babanın gözleri gülüyor

Küçüklüğüm genelde
Anamın köyünde
Geçerdi tatillerde

Anamın köyü
Doğası çok güzel

İki arkadaş konuşuyordu
Konuşup gülüşüyordu
Kulak kabarttım konuşmalara
Hayret ettim konuşulanlara

“Bizim Müdür oyun oynuyor

Bir dokunsam gerçeklere
İçim yanar, söyleyemem
Laf çok iyilikler üzerine
Gönlüm acılara yelkende
El sallar tüm güzelliklere

Ne çok duvar var, karşısında insanlar yıkılır, duvar yıkılmaz
Ne çok duvar var, üflemeyle yıkılır, insanlar yıkılmaz

Aklımda bu iki söz, düşünüyorum
Doğanın içinde yavaş adımlarla yürüyorum

Ben çok garibim
Başkaları da mı öyledir bilmem

Geçmişime bakıyorum
Anılarla hayatımı yaşıyorum