Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Zaman içinde
Bir anı depreşir düşümde

Anam kilitledi bizi eve
Ben ve kız kardeşim vesile

Küçüklüğüm genelde
Anamın köyünde
Geçerdi tatillerde

Anamın köyü
Doğası çok güzel

Bir dokunsam gerçeklere
İçim yanar, söyleyemem
Laf çok iyilikler üzerine
Gönlüm acılara yelkende
El sallar tüm güzelliklere

Ne çok duvar var, karşısında insanlar yıkılır, duvar yıkılmaz
Ne çok duvar var, üflemeyle yıkılır, insanlar yıkılmaz

Aklımda bu iki söz, düşünüyorum
Doğanın içinde yavaş adımlarla yürüyorum

Dolambaçlı yolları
Soğuk havada dolaştım
Bir aşağı bir yukarı
Dolaşırken soğuğa alıştım

Ne garip değil mi?

Ben çok garibim
Başkaları da mı öyledir bilmem

Geçmişime bakıyorum
Anılarla hayatımı yaşıyorum

“Bilmediğin şeyin ardına düşme
Göz, kulak, gönül sorumludur” *

“Gerçeği bilinen söze, eyleme
Denilir, doğrudur”

Ey insan,

Hep kendi gözünden
Baktın dünyaya,
Yaratılışına, yaşayışına
Doğduğun, yaşadığın yere

Aklımın ucunda olmanı istemem
Kalbimin en güzel köşesinde yer ayırdım ben

Anılarda dolaşmanı istemem
Hayatımın en güzel anlarında yer ayırdım ben

Aklın şaşmasın
Kalbin kaymasın
Günün modası bu
Zamanın kurtuluşu

Çağda neler görürsün