Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Sessizlikte ben
Seni düşünürüm

Sessizlikte beni
Sen düşünür müsün?

Rehine alınmış düşünce
Rolünü yapan bir beden
Rüzgârlarda yaprak gibi
Ruhu, özü kayıplarda
Rehavetle uçuyor gibi
Reel gerçeği hizmetçi

Özümden gelenlerin hepsini
Önüme koydum geçmişimi
Özgürce düşündüklerimi
Önü alınmaz hayallerimi
Öncesinde ve sonrasında
Öngördüğüm düşünceleri

İpliğimi pazara
İstekli biçimde
İçimden geldiğince
İyice çıkaracağım

İnsan olarak

Hayat dört köşe
Her köşede neşe
Olsun isterdim
Ama nerede?

Elim her yere

Ey göklerin
Yeryüzünün hâkimi Tanrım

Sen kal gökyüzünde
Yeryüzüne hiç inme

Sevgiyi yudumlamalısın
Hayatın her köşesinde
Yalnızca şiirlerde
Yalnızca şarkılarda
Yalnızca söylemlerde değil

Kelimeler şaşırdı
Sözü alan dağları aşırdı

Her şey birbirine girdi
Kelimeler artık eskisi değildi

Ofsaytta kalan nedir bilir miyim?

Oburlaştıkça oburlaşan dünyada
Odağı çıkarlara bağlı insanlıkta
Ordular kurup doğalı yok ederken
Ocakların bacalarını söndürürken

Benim için dünya
Bir küçük hülya mı?
Yoksa derin bir rüya
Tıka basa karabasanla
Dönüştürülen fanusa