Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

İnsanlık için
Ne çok cümleler kurarım diyordum
Baktım ki, üç beş cümleden başka kuramıyordum

Ya insan için,
Üç beş kelimeyle insanı tanıyordum

Gündüzümü karartan geçmişim gelir karşıma
Gizlenmiş hatalarım çıkar gün yüzüne ayyuka
Tıpkı karanlık bir gecedir, şaklar suratıma
Kıskıvrak yakalar beni sokar karanlıklarına
Hiç unutmam elimden geleni yapmışımdır
Gizlemişimdir geçmişi, iyice saklamışımdır

Çiğnerim sakız gibi geçmişimi
Sürekli öğünerek
Ders almamışa benziyorum,
Anımı geleceğimi yaşayarak
Ne olmuş yani,
Geçmişte, şöyle isem, böyle isem,

Aynadaki karamsarın yüzüne daldım
Derin çizgiler arasında umutlar vardı, dona kaldım
Her umudun çizgiler arasındaki gezintisini seyrettim
Aklımı, kalbimi, umudun gezintisine davet ettim

Yarın güneş doğacak desem umut mu, değil mi?

Ey göklerin
Yeryüzünün hâkimi Tanrım

Sen kal gökyüzünde
Yeryüzüne hiç inme

Sevgiyi yudumlamalısın
Hayatın her köşesinde
Yalnızca şiirlerde
Yalnızca şarkılarda
Yalnızca söylemlerde değil

Hayat dört köşe
Her köşede neşe
Olsun isterdim
Ama nerede?

Elim her yere

Kelimeler şaşırdı
Sözü alan dağları aşırdı

Her şey birbirine girdi
Kelimeler artık eskisi değildi

Ofsaytta kalan nedir bilir miyim?

Oburlaştıkça oburlaşan dünyada
Odağı çıkarlara bağlı insanlıkta
Ordular kurup doğalı yok ederken
Ocakların bacalarını söndürürken

Benim için dünya
Bir küçük hülya mı?
Yoksa derin bir rüya
Tıka basa karabasanla
Dönüştürülen fanusa