Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Aklıma düştüğü yerde
Gücümün aştığı yerde
Çıkarım duaya gönülde

Bilirim,
Dua, gönülde, eylemde

Dalgayı denize bıraktım
Gürültüyü fırtınalara
Yağmur yüklü bulutlara

Bu gün,

Bahar etrafımda
Bütün canlılığıyla
Bademler, erikler
Bitkiler, çiçekler
Birbirinden güzeller

Ah gönlüm ne çekerim senden
Anlamazsın beni sürekli neden?

Bir günün bir gününe uymaz
Beni üzer durursun neden?

Ey gerçeklerim
Düşlerim, ideallerim
Bilgilerim, bilincim
İnancım, hayallerim

Ben kendimi tanıyorum

Y
Y, yaşamı çağrıştırırken
Yalanı hatırlatır bana
Yeşillikler içinden
Yangınlar hatırama
Yeni bir gün gelecek

İki gün önce sanki
Doğumum ve ölümüm
Bir zamanlar
Büyümeyi hayal etmiştim
Büyüyüp kocaman olmayı
O zamanlar küçücüktüm

Hani gözleri patlak bakan
Sözleri çatır çatlak olan
Kulaklarını fıldır, fıldır
Sağa sola doğru oynatan
Her şeyi duymak isteyen
Oradan oraya dolaştıran

Sözlerimi
Yanlış anlamasınlar diye
Kendi kulağıma
Söyledim önce

Söylediklerimi işitince

Üstümde kara bulutlar
Etrafımda tanklar
Sarılmış sarmalanmış
Bir hayatın içinde
Gözlerim aydınlık arıyor
Kalbim umutla geleceğe bakıyor