Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Aklıma düştüğü yerde
Gücümün aştığı yerde
Çıkarım duaya gönülde

Bilirim,
Dua, gönülde, eylemde

Dalgayı denize bıraktım
Gürültüyü fırtınalara
Yağmur yüklü bulutlara

Bu gün,

Ah gönlüm ne çekerim senden
Anlamazsın beni sürekli neden?

Bir günün bir gününe uymaz
Beni üzer durursun neden?

Bahar etrafımda
Bütün canlılığıyla
Bademler, erikler
Bitkiler, çiçekler
Birbirinden güzeller

Vakit tespihlerde saklı
Ve boşuna öldürür zamanı

Zaman tanrının hayata verdiği an
Doğayla insanla barışık yaşanan
Tanrıdan alınanı yaşamlara ulaştıran

Elime kalemi aldım,
Duygularımı sayfalara saldım

Gibi cümleler kuramayacağız
Bir gün kalemi, silgiyi unutacağız

Sözlerimi
Yanlış anlamasınlar diye
Kendi kulağıma
Söyledim önce

Söylediklerimi işitince

Hani gözleri patlak bakan
Sözleri çatır çatlak olan
Kulaklarını fıldır, fıldır
Sağa sola doğru oynatan
Her şeyi duymak isteyen
Oradan oraya dolaştıran

Kalbimin bir köşesinde
Senin sesini duyuyorum

Aklımın bir ucunda
Seni hissediyorum

Asılda bir damla suyum
Yalnızlıkta kavrulurum
Çokluklarda yok olurum
Sözlerimle var olurum

Gerçekte bir damla sözüm