Mehmet Çoban Şiirleri - Şair Mehmet Çoban

Kalbinle
Bir dinle
Ne diyor
Seviyor

Sözüme

Seyrederim âlemi
Göremeden kendimi

Düşüm seyirden öte
Âlemlerin içinde

İnsanlık adına insan olmayı
Dünyada insanca yaşamayı
Tanrı’nın insan yarattığı özde
Olabilmeyi düşündüm derince
Hayatıma baktım bütünüyle
Fikirlerimle, eylemlerimle

Dün insanlık için
Yatağa girip uyudum
Dünyadaki olanlardan
Beynim yorgun
Aklım durgun
Duygularım vurgun

Hayat dostlarla yaşanır
İnsan dostlarıyla tanınır

Ama? !

Dost var, dürüst, güvenilir

Ne bedenden ayrı
Ne bedenden farklı

Beden ruh içinde
Ruh beden içinde

Toprağın kokusunda yaprak
Yağmur arkası kokarak
Yeşil çimenler altı yaşayanlar
Gülüşüyor suyun üstüne çıkarak
Güneş altı buhar dumanları
Yükseltirken havaya kokuları

Deniz üzerinde uçuşan kanadın üzerinde olmak istedim
Martının gözlerinden denizi seyredeyim
Dalarken sulara yıldırım gibi, balıklara değeyim
Ama hani neredeydi balıklar
Ortada yoklar, sanki kaybolmuşlar
Rüzgârdan gelen fısıltılara müzik dedim

Sevdiğinin savrulan saçları yerine
Açlıktan ölmek üzere olan
Çocuklarının başını okşayabilir misin?

Sevdiğinin buğulu gözleri yerine
Acıdan ağlayan çocukların

Islak çizgi
Henüz kurumamış

Yaşamın özeti
Henüz tamamlanmamış