Nasıl inkar eder Allah'ı akıl,âlemi tanır da,
Nasıl âşık olmaz Allah'a insan,aşka inanır da.
Mademki sevmeyecektin
Neden baktın ta derinden
Şiir yazdırdı gözlerin
Anlamasam da şiirden.
O kumral saçların omuzlarından aksın
Gökyüzünde bulutların aktığı gibi.
Cümle âlem arkandan hasretle baksın
Âşık Mecnun'un Leyla'ya baktığı gibi.
Esmer,siyah,sarı değil;süt gibi aksın
Aşk, ne akıldadır ne de başta,
Ne de yazılıdır bir sert taşta.
Aşk,gizlidir gönülden süzülen
Bir damlacık o hüzünlü yaşta…
Aşk kısım kısım ve başka başka,
Gözümü gönlümü verdim sâna ben ey sevgili
Cenneti gördüm senin gözünde ben ey sevgili
Aşk-ı sohbet-i yarânı senin ile tattım ben
Aşkı sevdâyı önüne serdim ben ey sevgili
Ey pandemi!
Bir kurşun da sen sıkma
Göçük ruhuma…
Ben denizde yorgun bir gemi
Pusulası sonsuzluğa ayarlı…
Sonsuz bir gökyüzü…
Düşün
Sabahtan akşama
Akşamdan sabaha kadar
Aklının çarpacağı yer,bir duvar…
Ne kadar inkar etsen de sen
Gözlerin bana neler anlattı neler
Ah bir bilsen!
Gözlerim değince gözlerine
İlahi aşk…
Aşkın en zarif,en yumuşak,
En lâtif,en ince,en nurlu,en aydın,
En güzel birinci rengi…
Yaratılışı en yüce insanlarda açan bir çiçek…
Analar bazen aslan doğurur,bazen çakal…
Büyüyünce aslan, olur bir yiğit.
Çakal ise,ister sarık taksın,ister giysin cüppe
İsterse bıraksın bir avuç sakal,
Büyüyünce olur nankör bir it.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!