Kenan Gezici Şiirleri - Şair Kenan Gezici

Zaman takılmış rüzgârın peşine.
Geçer durur günler, aylar, yıllar.
Israrım yok aniden giden günlere.
Titredi ellerim uzanacak kalmadı.
Geçti gitti bir bir nede hatıralar.
Kulaklarımda kalmaz ne bir ses,

Ağır mı ağır, bir asi yalnızlık kol gezer her daim.
Hep yanlış sokaklarda gezme bedelidir bu ödediğim.
Karşılaşma umuduydu gezdiren deli divanem.
Benzemiyor hiçbir sokağa, ama aklımda tutuyorum.
Bile bile mi hiç zannetmem, kader kısmete mi.
Elde kalan üç beş yıl oda olmuş mu serserim hebam.

Bazı yaslardan sana buraya bir şeyler koyuyorum.
Biliyorum görmeyeceksin, baktığın yer bura değil.
Acıtırken sırtıma saplanan hançerden parmak izleri,
Bulabilmeni umuyorum, en ziyade duruşum çaresizdi.

Kahraman günlerim uzak, benden çoktan kaldı geride.

Geri sayım başlar an be an.
Alacağımız çok, borcumuz yarından.
Sıralanır peşin sıra, gün, hafta ay.
Çizgimiz belli çizgisizler yaman.
Saklamış canımızı dolu acıtan.
İstemsiz bakışları kısıklar sıralanır.

Sarılmaz yaram, usulca bulduğun çaputla.
Bir parça ihanet, bir de nankörlük sayısızca.
İyileşmem mümkün değil öyle sanıyorum.
Yeter ki eksilmesin baş ucumda sevgilim.
Aman aman artık başımı koyduğum dizim.
Yara bere içinde, nasılsa olmaz dermanım.

Bir bekçiyim her gün yıkıntı, yangın yerinde.
Yalnız gecenin ıssızlığı değil benim zora giden.
Bu kadarda yapılmaz dediğim her ne varsa.
Yürüyen ölüler yaptı bekledim hiç aksatmadan.
Şimdi yıldızların aydınlattığı taşlı yolarda.
Yürümek kaldı şimdi yalnız, ıssız bahtımızda.

Bir resim çizersin hayallinde.
İçinde her şey olsun dersinde.
Sulu boya, karakalem.
Seversin yaptığın resmi.
Yaptığın ağacı evi.
Tüm kalbinle,

Kal güzeller güzeli ya rüyamda ya da hayalimde.
İçim dışım bir orman yangını, vuslatın pençesinde.
Ben dönerim kalbime unutma bil ki sen varsın.
Bilen bilmesin, gözünde olmasın kimsede kıymetim.
Kötü bakan kör, bir sen bil, olmaz gerek gerisine.
Kalmışsam şimdi böyle unutma ki sensizliğimdendir.

Dinle güzel içimde rengarenk çiçekler ve kelebekler.
Çok uzaklardan alıyorum yağmur değmiş toprağın.
Bulutlar üzerinde süzülüyorum etrafında kuşlar.
Yağmur yağsa buluşurum güzel kokulu toprakla.
Benim kadar sevseydin kendini, sende olurdun böyle.
Ben uzaktan sevdim, bu bakışım sana ondandır sebebi.

Sana benden kalma bir deniz bırakıyorum.
Bak her yerine çiçek yağmış, nehir dökülür.
Kaynamış hıçkıran suların damlalarından.
Bir göz yaşı olmuş dere olmuş nehirden.
Kaysı ağacının çiçekleri meyve olurda.
Dökülen yaprakların biriktiği deniz senin.