İsmail Uysal Şiirleri - Şair İsmail Uysal

İsmail Uysal

Karanlık bir gecede açılan pencereden
Ay ışığı süzülür odamın duvarına
Değişir güç dengesi, korkar kedi fareden
Doluşur dilenciler firavun mezarına.

Aslana meydan okur ürkek tavşanlar bile

Devamını Oku
İsmail Uysal


Sen yine sen, ne hakla düşüyorsun aklıma
Bilmez misin yadıma düştüğün ana küsüm
Gözlerin neşter olur yürekteki saklıma
Ben ki kesilen yerden süzülen kana küsüm

Devamını Oku
İsmail Uysal

Tüm çiçekler birleşip bahçende gül olsaydı
Bütün kuşlar bülbüle düşman olurdu gülüm
Aklın, fikrin, izanin adı gönül olsaydı
Aşkı tatmayan alim pişman olurdu gülüm

Sen kuşları bilmezsin

Devamını Oku
İsmail Uysal

Kuru incir tadı bakışlarını
Hangi meyhaneye meze yaptılar
Kim deldi bağrını bu kadar senin
Hangi ateş yaktı rüyalarını
Nasıl bir çıkmazda çürüdü tenin
Kimlere peyledin itibarını

Devamını Oku
İsmail Uysal

Yirmili yaşların başlarındayım
Bir deli sevdaya düşmüşüm gibi
Hayatın en bakir yaşlarındayım
Bir hayal, bir ülkü, düşmüşüm gibi

Adıma öğretmen demişler benim

Devamını Oku
İsmail Uysal

Gönül coğrafyasında, tırıs gezen bir attı
Sevda, gönlün dağına konup göçen bir kuştu
Nice gözde yaş oldu nice kalbi kanattı
Sevda bir uçurumda başlayan son uçuştu

Gözümden bir su gibi gönlüme aktı sevda

Devamını Oku
İsmail Uysal

Acı iyidir aslında severim acıyı,
ama acı, acı olduğunu bilmiyor.
Bilse severim acıyı,
iyidir acı.

Sınavdayım...

Devamını Oku
İsmail Uysal

On sekiz yaşındaydı delikanlı
On dokuz yaşındaydı kız
Bir çay içimi zamanları vardı
Birer çay almışlardı
Delikanlı susuyordu
Kız baktı gözlerine delikanlının, sordu

Devamını Oku
İsmail Uysal


Nedir gözlerinin içindeki sır
Sükutun nabzını duyuyor musun
Kalbine yük olan dilinde nasır
Canına od değdi, uyuyor musun
Düşünde can bulur, ismindeki sır

Devamını Oku
İsmail Uysal


Kavuşamamanın adıdır vuslat
Amaç yolda olmak değil mi zaten
Beden birleşince ölür hissiyat
Ruhun visaline dayanır mı ten

Devamını Oku