Söyleyemiyorum dilimin ucuna yapışıp kalıyor kelimeler
sözlerim anlamsız yarım yamalak cümleler
ne kadar kolay gelir insana bir çırpıda söylemek
içinde biriken her ne varsa hiç düşünmeden
söylenecek ne varsa söylenir elbet
hatta dönmemecesine asla geri
Doğa da çok eski bir öykünün içinden geliyor
her başlayan günle yenilenerek biraz daha çoğalarak
yeryüzündeki yaşamlara sonsuz nimetler sunarak
yaşlanmış bir anne sıcaklığında her şeye katlanıyor
biz insanlar ne kadar çok severiz annelerimizi
her fırsatta derin bir saygı içinde gösteririz sevgimizi
Çok inançlı bir insan değilim din ile pek aram yok
cenazelerde olmasa sanki hiç işim olmayacak
Tanrı ile baş başa kalıp konuşmak yetiyor bana
aramıza da kimse girsin istemiyorum
bazen yüreğim anne sıcaklığında bir huzur arıyor
içimden bastıramadığım bir yakarış yükseliyor
Ömrümce yürüdüm
ulaşmak için sana
asla varamadım
karanlıklarda kaldım
güneşin ışıksız gözlerim kör
Sana yazıyorum hala şiirlerimi
sana saklıyorum sözlerimi
herkesten gizli
kaç yıl oldu gideli senden
kaç can vazgeçti bedenden
kaç ömür dünyadan
Sabahın erken saatleri
uyku mahmurluğu üzerimde
elimde bir fincan kahve
bir bardakta soğuk su
bakınıyorum gazetelere
siyasi olaylar kazalar ölümler
Anılar var sadece zaman zaman anımsadığım
yaşadığımız ne varsa baştan sona
mutlaka geri dönüyorlar onları unutsam da
seni ilk gördüğüm an mesela bir kapı aralığında
sen içeri girerken ben çıkmaya çalışıyordum
göz göze geldik kısacık bir andı oysa
Güneşten önce uyandım bu sabah
ne bir arzu ne bir umu
her şey uzak bedenimden
bu çok farklı her zamankinden
bir dinginlik duygusu yükselir içimde
lacivert bir karanlık kapımın önünde
Güneş henüz yok ortalarda sabah yakın
üzerimde dayanılmaz kasveti alacakaranlığın
içimde senden geri kalan öksüz bir sevda
birkaç şişe de köpek öldüren kırmızı şarap
ve şehrim İstanbul çok uzaklarda sanki bir serap
senin olmadığın bir şehirde artık meskenim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!