Huban Asena Özkan Şiirleri - Şair Huban ...

Ben kimim;
Aslında sayıların, yılların hiç önemi yoktur ama geleneksel olmuş özgeçmişi tarihlerle yazmak. 1978 yılında Kahramanmaraş’ta dünyaya gözlerimi açtım.1,5 yaşında Adana’ya yerleşip Adana kültürü ile büyüdüm ve öğrenim hayatım boyunca Adana’da kaldım. Adana kültürü ile büyüdüğüm için kendimi Adanalı olarak ifade ettim ve ben bir Adana kızıyım. Yazmaya olan tutkum ilkokul döneminde annemin şiir okumaya teşviki ile başladı. İlkokulda bütün özel günlerde şiir okuyanlar arasında ilk sırada ben vardım. Bu maceram daha sonra yazmaya dönüş ...

Huban Asena Özkan

Acılarımı Satıyorum
Pazar tezgahına acılarımı koydum bu gün
En ucuzu çocukluk acılarım
Boş pazar tezgahına ne koyarsam onu satıyorum
Acıları koyarsam acı sevenler dikiliyor karşıma
Mutluluk, umut koyarsam onları isteyen dikiliyor karşıma

Devamını Oku
Huban Asena Özkan


Bir sonbahar yaprağıyım, düştüğüm yerden kalkmadım
Rüzgâr beni savurdu, köklerimi sökmedi.
"Acın geçti mi?" diye sorma,
Alıştım demek daha kolay...
Çünkü unutmak, kendi mezarlığımı kazmak gibi.

Devamını Oku
Huban Asena Özkan


Agresifmişim ben öyle diyorlar
Hayır agresif değilim ben
Ne yapıyorsam yapayım
Küçük bir kızın çırpınışı onlar
Dipsiz karanlık bir kuyuda geçirmiş senelerini

Devamını Oku
Huban Asena Özkan

Ah usta...!
Saplantı oldu bende intihar...!
Hani sana benzerken bahar...!
Bana benzerken sonbahar...!
Hani gece yarıları piç oluyorken,
Kağıdıma damlayan şiirler ölüyorken.

Devamını Oku
Huban Asena Özkan


Başın dara düşse birlik olunur
Sorunun ne ise çözüm bulunur
Can sağlığı olsun her şey hallolur
Ne güzel nimettir Aile olmak.

Devamını Oku
Huban Asena Özkan



Geceye dokunan bir serin rüzgâr,
Susmuş bir kuşun kanadında yankı.
Ay, ince bir bıçak gibi keser gökyüzünü,
Yıldızlar titrek, Evren bir masal kadar eski.

Devamını Oku
Huban Asena Özkan


Bir kuruşun üstünde paslanmış bir gülümseme,
Yokluğun avucunda eriyen mum alevi .
Varlık dediğin cam vitrinlerde sergilenen boşluk
Parlak ama içi kof,
Dokunsan kırılacak.

Devamını Oku
Huban Asena Özkan


Yıl 1978 günlerden Salı,
Elbistan’da kaldı, bir çocuk aklı
Bir hikayesi vardı, yürek dağlayan
Anlatsam mı dostlar, annemin intiharı.
Kucağında bebeği, geldi Ceyhan yanına

Devamını Oku
Huban Asena Özkan



Bir sonbahar yaprağıydım, aynanın karşısında düşen.
Yaşımın sayısı, avuçlarımdaki çizgilerde taştı.
Yarına ertelenmiş her kahkaha, çatlak bir saksıya ekilen tohumdu;
Filizlense bile, kökleri taş duvarlara çarparak kırıldı.

Devamını Oku
Huban Asena Özkan



Bazen seni düşünüyorum
Bir gölgenin ışığı nasıl tamamladığı gibi
Keskin bir sessizlikle doluyor aralar,
Ve ben, o boşluğu kelimelerle doldurmak yerine

Devamını Oku