Huban Asena Özkan Şiirleri - Şair Huban ...

İnsan bir şeyi yaşayıp giderken ardından yaşadıklarını yorumlayabilmeli. Yaşamı yorumlayacak zamanı kendinde bulmalı. Başka bir deyişle o zamanı yaratmalı, insan kendiyle yüzleşmeli. Nerede ne yaptığını, nasıl davrandığını, kime ne kadar değer verdiğini, verdiği değerin aslında hak edilip edilmediğini, davranışlarından sonra kendisine getirilerini yorumlamalı. İnsan hayatı ancak yorumlandıkça olgunlaşabilir. Hayat sadece yaşamaktan ibaret değildir. Yaşarken hayatını, değer katmak gerekir ya yaşamına ya da geride bıraktığın eserine. Boşuna yaşamak değildir hayat. Hayatı dolu dolu yaşamak deyiminin hakkını vermektir. Sadece eğlenmek ya da nefessiz çalışmakta değildir dolu dolu yaşamak. Her şeyi sığdırmalıdır insan; konuk olduğu bu dünyadaki misafirlik sürecine. Aşkı da dolu dolu yaşamalı, ıstırabı da dolu dolu çekmektir insanı olgunlaştıran. Hataları kabul etmektir olgun olmak. Özür dilemesini de bilecek affetmesini de öğreneceksinizdir bu olgunlukla. Budur zaten sizi diğer insanlardan farklı kılan. Kin kavramını silmektir lügatinden. Öfke hâkim olmayacaktır o zaman derinden bakan gözlerinize. Sevgiyi öğreneceksinizdir. Acısa da sevmeyi öğreneceksinizdir. Ve başınız dik, mağrur bir gururla söyleyebileceksiniz o zaman ‘’ Ben acı çekerek de sevmeyi bilirim ‘’ diyeceksiniz. Hayatın önemli işlerinden biri de yorumdur aslında. Kendini bilmek ancak yaşamını yorumlamakla mümkündür. Durup geriye bakmalı yaşadıklarından ders çıkarmalıdır insan. Yüzleştiğin zaman kendinle, yorumladığın zaman yaşamını bırakmayacaksın sende kalanları. Tutacaksın sıkı sıkı elinden sende kalmasını istediklerini.

Huban Asena Özkan

Bazen yorgun buluyorum bedenimi
Çok çalışmaktan değil bu biliyorum
Sensizlikten yorgun bedenim
Hükmedemiyorum kendime
Sonra yığılıyorum olduğum yere

Bir kız çocuğuyum ben,
Bağırdığım şeyler ise,
İçimdeki Lunaparktan gelen çocuk sesleri,
Oyun oynayan çocuklar bağırıyor.
Öyle bir Lunapark ki, dünyanın en güzel yeri
Hayal et şimdi,

İhanet nedir? Nasıl bir olguya sahiptir? Göreceli midir? Elle tutulur, gözle görülür mü? Ya da satıldığı bir mağaza mı var ki tüm insanlarımız çok kolay bir şekilde giyiyorlar ihanet hırkasını üzerlerine? İhanet, dilimize Arapça dilinden geçmiş bir kelimedir ve anlamı da hainlik, sadakatsizlik, hıyanettir. İhanet Etmek Ne Demek? İhanet etmek dilimizde hainlik yapmak, aldatmak anlamında kullanılır. Evlilikte ya da sevgililikte ihanet etmek sadakatsizlik ya da aldatma anlamına gelir.

Her yerde ihanetin kokusu geliyor burnuma. Buram buram sevda kokması gerekmez mi oysa dünya? Her şeye ama her şeye bir ihanet söz konusu. Sevdasına ihanet edeni mi sorarsın yoksa arkadaşına ihanet edeni mi? Vatanına ihanet edeni mi ararsın yoksa yaptığı mesleğe ihanet edeni mi? Yıllarını vermiş milleti için faydalı birey olmak için ömür harcayanlara ihaneti mi sorarsın yoksa alelade ez iki cümle ile geçiştiren sözde duyarlı yüreğe sahip görünen aslında insanlığa ihaneti mi? Hangisini nasıl anlatayım ben şimdi. Ne güzel söylemiş William Shakespeare;” İhanete uğramanın acısını yalnız hainler bilir.”

Neresinden tutarsanız tutun elinizde kalıyor işte. Sadece elimizde kalsa amenna. Yüreklerde de acısı kalıyor, ocakları söndürüyor. Her şeyin bir bedeli olan bu dünya yuvarlağında neden ihanetin bedelinde silahlar ateşleniyor? Neden kan dökülüyor her defasında? Bu kadar ağır mıdır ki canlar yanıyor, ocaklar sönüyor, çocuklar öksüz ve yetim kalıyor? Eşler birbirini kaybederken evlat acısı yaşıyor ebeveynler. Söyleyin bana dostlar kim getirdi bu dünyaya ihanetin düzenini? Bir de dönüp bana cennetten cehennemden bahsediyorlar ya gerçekten akıl almaz bir durum. Hiç fark ettiniz mi? Cenneti yaşarken, Cenneti bulmak için aranan, cehennemde yanarken, cehenneme gitmekten korkan ne kadar çok insan var. Neyin kafası bu? Biri bana anlatsın. Ya da boş verin bu kadar yoğunluk halinde bir de benimle uğraşmayın. Cennet nerede? Cehennem kimin? Ben sorgulamaya ve susmaya devam etsem iyi olacak. Eee hani o düşlediğimiz tertemiz dünya nerede?

İşi düşsün hele güler yüzüne
Türlü yalanları diziyor insan
İnanır kanarsın tatlı sözüne
Haddini aşınca beziyor insan

Tarifi olmayan tariflere sığmayan bir şey tarif edilemez. Bunların başında insanlık ve insan sevgisi gelir. Gerçi insanın sevgiyi anlaması ve yaşatması için önce özünde insan olmanın ne demek olduğunu bilmesi, insan olmanın şifresini çözmesi gerekir. Bu yüzden insan önce kendi kendine yardımcı olmayı öğrenmelidir. Çünkü hayat denilen bu serüvende gideceği yolun seçimini insan kendisi yapacaktır. Birbirimizi sevmek, sevip kusurları hoş görmek bu yolda atılacak ilk adımdır. İnsanoğlu daima kendi düşünceleri doğrultusunda hizmet vermektedir. Kendi bildiğinden ve düşünlerinden biraz uzaklaşmak dahi onu tedirgin etmektedir. Şunu asla unutmayın ki mükemmelin de mükemmeli vardır. Bazılarımız bunları unutmakta ve en iyi yolun kendi yolu olduğunu sanmaktadır. Fakat hatırlatmak isterim ki bilgin olmak hatta bilim adamı olmak kolaydır da insan olmak zordur. Allah’ın bile en değer verdiği varlık cenindir ki; biz bu yolla dünyaya hediye ediliyoruz. Fakat özümüzü, kişiliğimizi dünya ortamında kaybediyoruz. Yani dünya şekli ile iki kol, iki bacak, bir kafa olup dolaşıyoruz dünya üzerinde. Sonra da kaybolan özümüzü aramak için yollara düşüyoruz. Yani kendi kendimizi arıyoruz. Kendimizi bulunca da ya ego hamurundan yapılmış kalıbı şak diye üzerimize geçiriyor ya da bir ben var benden içeri diyoruz. İşte hakiki insan içimizdeki insandır. O, hakiki benliğimizdir. Sizleri en iyi yola yönelten, vicdan terazisini dengede tutan odur. Hiç kimseyi elinden tutup yürütemezsiniz. Kişinin seçimi özünün seçimidir. Yani demem o ki, uzun lafın kısası:
Düşmanını bile sevgi ile bağrına basabiliyorsan, kendin aç olsan dahi elindeki lokmayı bölüşebilmeyi düşünebiliyorsan hatta ayağının altında çiğnediğin topraktan bile özür dileyebiliyorsan işte o zaman insansın kardeşim , işte o zaman bizdensin..

Huban Asena ÖZKAN

Yaşamın anlamını sordum söylemedin
Bin konuştum bir dinlemedin
Ben kendi gecelerimin hikayesi oldum sen bilmedin
Gün geldi yanılgılara düştüm
An geldi geldi yalnızlıkla seviştim

Kanlı bıçaklı bu aralar mantığımla kalbim
Meydan muharebesinde esir şimdi hislerim
Bedenim başıboş gezer acı çeker şu kalbim
Hekimler fayda etmez kabul olmayan duamsın

Bir kahve fincanında döndü dünya,
Telveler usulca fısıldadı,
“Bir rastlantı” dedim,
Ama gözlerinde bir yangın vardı.
Bir rüzgar esti,
Kitapların arasından uçtu bir sayfa,

Bir çığlık duydum önce
Bir ses bağırıyordu küfürler eşliğinde
Ey it oğlu it in aşağıya
Bir gürültü koptu sonra