Hasan Ulusoy Şiirleri - Şair Hasan Ulusoy

Kaybettiğim günlerde, bir kuru telaş sardı
Sürü sürü kargalar indi gönül bağıma.
Yoruldum bitkin düştüm, yollar gönlümü yordu
Dikenler batıp yakar, elime ayağıma

Bir aksak karıncayla yol yürürdüm yoruldum

Çağdaşlık Denen İllet

Kahır yükler gönlüme, yaprakların inişi
Elveda sözü gibi acı verir yanarım
Bir köşede üşüyen güz gülüyle donarım
Dikenden yol açılır yol boyunca önüme

bu mevsimde eskidi, yenisinde hevesim
yırtığını yamamak artık gelmez aklıma
iğneleri paslıdır, iplikleri çürümüş
bir çay ağzında bekler zamanın ejderhası.
kızıl gülün edebi, mevsime meydan okur
güzel kızın yüreği derdine derman dokur.

Hangi yolun neresinde durursam
Yolculara yol başında belayım.

Bahar mıydı bu mevsim güze doğru akarken
Bu bahçede bülbüller neye küskün gelmiyor
Aşiyanda uyuyan yılan yuva yıkarken

Sanki birkaç asır bir dostu bekleyen çınar
Sevdiğine su vermek için akan bir pınar
Sular ateş kesildi dallar köküyle yanar
Güzelliğin gönlümde zaman eskitemedi
Sana hiç dokunmadan benim ömrümü yedi

Var mı vefasını gören dünyanın
Almış başın döne döne gidiyor.
Kimisi esiri olmuş sevdanın
Ah çekerek yana yana gidiyor

Kimi ölüm görmüş acı çekiyor

Bildiğimden beri bendeki beni
Akıttım yaşımı dönüp bakmadın
Kırk yıldır bu yolda ararken seni
Gördün telaşımı dönüp bakmadın

Yıktım tutunduğum her bir direği

sabahı bekliyorum
bir zaman iskelesinde.
karşı dağlar bulutlarla iç içe
önümde ömrümün gam merdiveni
belki de sabahta beni/ bekleyeni
getirir biliyorum.

Gama çalgın meltemler ruhumu sarhoş etti
Bahara küs mevsimler alıp başını gitti
Kırdı yolumu kader aşk gönlümü terk etti
Diyemedim sebebini sorana.

Ufukların efkârı kadehime inerken

Geldin/ asrın ruh döngünü bedbahtlarıyla
Salıncaklar oyundaki maharet değil
Anlamadık anlaşılmaz soytarılıkları
Sen de anlayamazsın be çocuk

Seyyah ruhlar zaman gerisinden ne getirdi ne aldı