Hasan Ulusoy Şiirleri - Şair Hasan Ulusoy

Herkes beni birer birer bırakır
Yanımda ben seni kalır sanmıştım.
Gönlümü hasretin ateşi yaktı
Ben seni hisseder bilir sanmıştım.

Düştüm bir sevdanın dümen suyuna

Cümle düşman besleyerek kudurttu
Dar gelmiş ininde çulu köpeğin
Namertçe kalleşçe vurdu vurdurttu
Kudurttu yedikçe yalı köpeğin

Kan döktü kan içti daha doymadı

Avucuma su diye döktüğün kezzaptı ve sen
Varlığından soyunurken bahtı yırtılan çağın
Beynini dolduran fikir işkence mi azap mı?
Teslim olup vesveseye idrakini söküp at
Hayalinden umut besle rüzgârdan çifte kanat.

Bitirmeden beni hayat hayatı ben bitirmeden
Bir lahzalık vuslatı bana çok görürsün neden
Ellerim hayalin ayazına değmeden
Bıraktım düşlerin haylazlığına
Savrulurken varlığım bu yokluk diyarından
Ne dünden acı kaldı ne bir umut yarından

Kim der ki sırtımdaki yüküm dağlar olmalı
İçimden akmalı deli coşkun ırmaklar
Dünyanın her çilesi gelip beni bulmalı
Mamur evler değil de yurt olmalı sokaklar

Kapanmış alınların vicdanında yer alan

Her halin halimi eder ifade
Yolumda yılandır yılan hasretin
Çaresiz tükendi bitti irade
Hayatıma ölüm olan hasretin

Mıh gibi beynimde çakılı duran

Gam yolunda gam ehliyle yürünür
Yolcuyum ben yoldaşımı yeremem
Âşık olan aşk yolunda sürünür
Yergin düşen kul fevkine eremem

Dağlar devranını sürer düz ile

Dudaklarım sessizliğin içinde seni söyler
Kırk dağın bir yamacı barındığım boş dünya
Türküler yakılıp gideni söyler
Dalar asırlar ötesine şuursuz sarhoş dünya

Ağrılar sırtımda durur taşındıkça yoruyor

Gözlerindi gözümde parladıkça büyüyen
Bir sızılı yürekti bir efkârlı bozlaktı
İçimdeki sarayda sefa sürüp uyuyan
Dünya görmedik güzel yalnız bir ses bıraktı
Yıllar yılı dağlarda çınlayıp durdu ama
Bir tezgin ceylan gitti uğramadan dünyama

Hüzünlü rüyalardan yangın yeri sabaha
Sıyrıldığım vakitler ağır gelir ayrılık.
En usul meltemleri fırtınaya çevirir
Gövdemi kıldan bile hafif bilir ayrılık

Korkuları korkutan iç halimi kim bilir