Hasan Ulusoy Şiirleri - Şair Hasan Ulusoy

Sağrısında er tutan deli bir kısrağın
Hayalinde büyüyen Ummanları aşmadan
Yanık ninniler duyan beşikteki bebeğin
Yıllar sonrasını gidip dolaşmadan
Hüküm vermek zor gülüm.

Sesleri kesin artık, düşsün yakamdan gurbet
Huzurdaki huzuru huzursuzluk almasın
Çivileri yutsun taş toprağın inadına
Görünürde pürüzlü hiç bir varlık kalmasın
Ruhumu örseleyen sana duyduğum hasret

Yar Bilmez Bunu

Dolandım etrafında, yar dönüp de bakmadı
Vazgeçmeyi istedim, ya gönül bırakmadı.

Taş kesildi varlığım, yoklar ile eş oldum,

Zamanı Gelince

Her şeyin sahibi odur,
Verir zamanı gelince.
Doğarken görmez her çocuk,
Görür zamanı gelince.

Unuttum yokluğunda yürek burkan şarkıyı
Dudaklarım tebessüm gönlüm sevgi görmedi
Her solukta büyüyen dinmeyen bir ağrıyı
Bir gönül gönderdi de kendini göstermedi.
Ah bu kalbim bîçare yerildi de yermedi.

_____________________Halil Avcı'ya
Köydeki bir pınardı gözesinden kananlar
Dağ başından sıyrılıp döküldüler yollara
Düşler tetiklenirken fitneye zulüm değdi
Kargalar göçe durdu güvercindi konanlar
Gülümsedi dudaklar

yandığım bu ateşi senden alan ben iken
yanışımdan şikayet etmeye hakkım mı var
küllendikçe efkarım nefes verir söndürmez
hatırımda oldukça bu ateş sönmez yanar
verdiğin ızdırabı ölüm bile dindirmez

Gönlümden yükselen alevden hicran
Senin yüreğinden sıçrayan kıvılcımdı
Ayaklarım kesikti yollarım bağlıydı
Uzaklarda varlığınla yokluğumu eş tuttum
Bu yüzden dünyam yıkıldı irfanım yandı

Şafak beklentileri sükûnetin sesinde
Gün batımı ihtiras gündönümü tutkudur
Zaman hayat cellâdı aniden vurur künde
Ömür boyu dinlenen beklenenin nutkudur
Yarılan bu çıbanın cerahati benmişim
Hayatıma karşılık bende ben dilenmişim

Bunca zaman sustu; yeter,
Anadolu konuşmalı.
O susarsa, erir biter,
Anadolu konuşmalı...

Yamacıyla, beli ile,