Hasan Ulusoy Şiirleri - Şair Hasan Ulusoy

uykum yok, uykusuzum, sabahı bilmem
yoklukta varlığı hayal eder bir meczup
kara bir nehir çağlar dışarıda/ sularında canlı yok
birkaç gariban kulaç atar, umutları kararmış
sorma nasılsın, diye/ bilemem...

Hayat duman olmuş yanmış tükenmiş
Gönül hala bunun farkında değil
Çıkmaya yüz tutmuş bir anı bekler
Yolcu olmuş canın farkında değil

Boş hayale yelip kendini yorar

Sabır kalesinde mahsur edildik gülüm
Onca derdi gönlüme kader vurup yükletti.

Sevdikçe sevgiliyle aram hayli ıradı
Bir bitmedik sabırla yar yolunu bekletti

Yangın peydahlanan yürekte
Güz mevsimi nisandan beri durur
Tanış olmadığın iller, yürümediğin yollar seni bulur
Bir kahır ekseninde dolaşan dünya
Küçülür, daralır
Ceviz kabuğu olur

Hırsın ihtirasın, aşka himmete
Döndüğü günlerdir bayram günleri.
Öfkenin hiddetin, kinin garazın
Yandığı günlerdir bayram günleri...

Uzanan ellerde,şefkatin nuru

Ay utandı yıldızlar kayıp gitti dünyadan
Kâbus değil korkudan uçuklasa dudağım
İnen alev topuna kol kanat geriyorum
Kaçmak kaderim değil kösteklidir ayağım
Molozların içinde yanarak eriyorum.

Bulutlar kahırlı, dudaklar yanık
Korkarım dolanır yağmaz bu yağmur.
Haşmetli heybetli gezer göklerde
Yağarsa dünyaya sığmaz bu yağmur.

Örgüleri çözük bakışlar soluk

Henüz göremediğim gözlerinde öfke var
Hüzünlü bulutları seyrederim yanarak
Kısık sesli rüzgârın getirdiği gam efkâr
Gittim deme gidilmez mıhlı sevgin kalbimde
Sen bendesin güzelim gidemezsin hep bende

Sözlerimin özünü yırtar gam gönüllü yar
Kan sızar manalardan kelimeler kederli
Akşam sabah mahzundur zaman zillete düştü
Çıbanların sardığı ruhumdaki ağrılar
Yüreğimde yer bulan hasret narıyla yanar.

En acı haberleri gecelerden almışım
Yıla bedel bir yoldur akşam sabah arası
En derin çığlıkları duyup dona kalmışım
Sessiz ağrılar başlar azar gönül yarası

Perdelerden süzülen hüzünlü ışıkların