Hasan Ulusoy Şiirleri - Şair Hasan Ulusoy

Uzaklarda işve yapan tor ceylan
Çekip götürüyor izinde beni
Önce gönül verip sevdiğim derken
Küçültüp yok etmiş gözünde beni

Çekti bir vadiye beni bağladı

Geldiğim âlemin haline şaştım
Kalemsiz kelamsız yazımı gel gör
Tertemiz ruhumla kire bulaştım
Kokumu, isimi tozumu gel gör

Ağrısı ruhumu sardı ilk dersin

Bizim Sefillerimiz

Hayat kavgası onmaz yara açmış bahtına
Zalimlerin mızrağı, kara taşa oturur
Kara mahfillerdeki kararan vicdanların
Önlerinde yemlenen, kara ruhlu şeytanlar

Bir yıl devrildi

devrildi gitti/ zaman
devrilip gittiği zaman
eskidi takvimler,
tükendi yapraklar.

Dün hayallerim vardı yüreğimi besleyen
Sinanlardan estetik, Yavuzlardan cesaret
Bir derin anlayıştı, hayalimi süsleyen
Şimdi tebelleş olan, memlekete ihanet.

Benim midir bendeki, bu meskenet bilemem

Yanan kanatlarında can çekişen kuşların
Sürülecek merheme ulaşacak hali yok
Sızılarken yarası yerde yanan taşların
Takat verecek gücü taşınan vebali yok
Açılırken arası beden ile başların
Yıkılası evrende başka bir hamalı yok.

gelseydin gözlerimde huzur bulurdu uykum
gittin gideli öksüz düşen ümitler ağlar
düğümlerin sırrını kırk büyücü çözemez
sen yokken viranedir baharda bile bağlar
gelseydin tükenirdi içimde saklı korkum

“Bir vaha ortasında deli devre yüreğim
Yandığım sana malum kutlu şahım Hüseyin
Su değil gam nehrinden yaşına yaş katarak
Kandığım sana malum derdim ahım Hüseyin”

Islanan topraklarda akan candan gözyaşı

Kalb bendeki sevdanın göyünen gizli yeri
Acımı perdeleyen gözümden yaş inmesin
Hep tenhada yaşadım yandığım andan beri
Bir merhamet eliyle aşk ateşim sönmesin

Harabede yetişen otların arasında

Ben yoktum yokluk yoktu sır kesilen âlemde
İçimdeki varlığın yoklukta farkı düştü
Didindim dev yolunda cebelleştim devlerle
Yüreğime alevden endişe korku düştü.

Nerede yol boyunca dert döktüğüm yürekler