Hasan Ulusoy Şiirleri - Şair Hasan Ulusoy

Ağlamaklı günlerim geldi aklıma birden
Bir köşede bekleyip gözlerimde tuttuğum
Bir kaypak taş üstünde seyrettiğim gözlerden
Bir hatıradır sanki arayıp unuttuğum

Hep o cana bakardım gülüm seni anarken

Bekleme döndüğümde ya varsın yada yoksun
Huzuru kaçan ceylan kırk tepede dert arar
Varlık denen illetin yokluğunda da yoksun
Ülkesinden sürülmüş şahlar kendine yanar
Volkanları üşüten sevdanın ayazında
Hayalin uzaklaşıp bir meçhul yerde donar

Uzandım yokluğuna sırtımı verip; sonra,
Kırıkları topladım/ küskünce hayallerin
Ihlamur çiçekleri düşerken sıra sıra
Bir gaibi gelişle uzanıyor ellerin

Beni uzaklardan al yakınında değilim

Keseri körelmiş bir dülger gibiyim şimdi
Keserim ağaç oldu kestiğim dal demirdir
Uykusunu almamış korkak çocuk gibiyim
Sahi elime ekmek veren o şahıs kimdi
Hâlbuki bana göre açlıkla tokluk birdir

Ayrılık külleriyle yana yana kaybolan
Ruhumun defni için bu mezarı aç artık
Yuvalar talan olmuş yavrular feryat figan
Acze düşen ruh ile derbederlikten bıktık

Önüm uçsuz bucaksız açıkta bir mezarlık

Karanlık gecede tatlı uykumu
Böldüğüm noktada gözlerin vardı
Sızlayan gönülle kendimden geçip
Daldığım noktada gözlerin vardı

Bu sevda yarandan eşten ötede

güz gülleri gönlümde, rayihalar saçarken
düştüğüm yer verimsiz, bir çorak yamaçtayım

saklandım yerim meçhul, bilen gören olmadı
senin zehir sandığın, bir ayrı ilaçtayım.

Bir çırpınıştır hayat el değmedik zamana
Sığınaklar dolusu insan değil hayalet
Dağıtan derleyen o yokluğa verip mana
Zamanın zirvesinde beklemektir maharet.

Seslerin sedasına sessizce kulak kesil

Yılgın korkak dönecek yolcular var yolumda
Küllerini savuran el kendinin elidir

Pişmiş toprakların gün içinde çektiğini
Bir yudum azap sanıp içen meczup delidir

Vicdanımda mahpustur kaç zalimin çilesi
Öğle vakti geçerken bu uyku neyin nesi
Avlağında avcının ben olmuşum hevesi
Uğraşırım düşmanın cilasıyla süsüyle

İrfanımın ölümü idrakimi köreltti