Hasan Ulusoy Şiirleri - Şair Hasan Ulusoy

Eyvah gönül bu yol seni çekiyor
Gam dağına yolun düşer bilesin.
Dert ehliyim diye derdi yüklenme,
Dert vurunca tebdil şaşar bilesin

Güneşi akşama satan bu devran

Bende büyür benim içimde bensiz
Bana düşman olan, zehir sevdalar
Bana beni benim gibi anlatmaz
Türküler boğulmuş, fitne yürekte
Türküler nefsimi günaha salar.

Bizim Köylerde 1

Bir tepeden seyere daldım köyümü
Tertemiz bir öz var idi bir zaman
Fakiri zengini muhabbet dolu,
Günlerinde haz var idi bir zaman

Kaç zamandır bu gönül, koşup durdu uslanmaz
Anladım ki her sevgi, ölümcül dert gibidir
“Yâr” diye ses veririm, yâr duyarda seslenmez
Sustukça canım yanar, kanım akar içime
Ölümüne can atan, yüreğime yaslanmaz

Bu yolun en başında yiğitler seslenerek
Yürüsün sevdalısı varsa mukaddesatın
Yürüsün göğsündeki imana yaslanarak
Razıyız neticesi neyse mukadderatın.

Sen yürü yiğit adam mukaddesat yolunda

Mahzendeki Duygular

Başım ağrıyor güzelim,
Hücremin duvarlarında köhne
siluetimden.
Çırpınan duyguların ortasında,

Gider mi sandın yoksa sevdan ile birlikte
Karıncalar yolunu yüreğinden öğrenir
Tüm ışıklar ezgindir ayrılık korkusundan
Üşüyen yaprakları saran güne ne denir
Mest olan bir gönül var teninin kokusundan

Namert hükümdara övgü yazarak
Mert saydılar namert ruhlu hasımlar
Bir çakal buldular kırk dağ gezerek
Kurt saydılar namert ruhlu hasımlar

Kurt denilen varlık diş gösterince

BU MEMLEKET SEVİLMEZ Mİ?
Asırlardır buradayız
Bu memleket sevilmez mi.
Ne icar ne kiradayız
Bu memleket sevilmez mi

Yakışmıyor içinde alev varken sönüşün
En uysal ceylanların yüreğinde kan gezer
Bu mayınlı yollarda yürüyüşün dönüşün
Gurbetsi özlemlerin dağında kurban gezer

Menziller vahdet için vuslata zemin açar