Hasan Ulusoy Şiirleri - Şair Hasan Ulusoy

Sen ki can veren umut öldüren acısın yar
Dokunulmadık eller görülmedik gözlerin var
Günahkâr isyan sever sadık sırrını arar
Benim gönlüm o yanda umutsuz ya dönmüyor

Gözlerinde ne saklı hangi devrin lâlesi

Yürüyün bir vakit, ağrı çeken ruh sersemi zamanlar
Ölümsüz sabahların şafağında ölüm var.
Kapılarda mahkûm insan, kaderine mecbur insan
Ama onu kim anlar?

Ne işim vardı serseriler yurdunda, tek deli ben miydim?

Değmeden ellerime zaman
Kırk devirin belasına bulaştım.
Varlığımı yokluk buhar eyledi
Bulutlarla arzı arşı dolaştım
Yağamıyorum…
Daralan dünyaya sığamıyorum.

Bir sevda durağıdır yanıp duran yüreğim
Kaç ölümün yolcusu gönlümden gelir geçer
Şaşkın kelimelerin efkârında yüzerken
Acılarla yıkanmış yüreğim konargöçer

Dibi derin kuyular içinde saklı tutar

Ne derin yaraymış ne bitmez acı
Asırlardır sızılıyor Hüseyin
Âşıkların kaleminde dilinde
Senin derdin yazılıyor Hüseyin

Kur’an sünnet için hicret ederken

Ben bu gece uyumam, yatak diken döşeli
Yangınların içinde, bir yaralı çocuğum.
Bir yanımda yaralı anam döver bağrını
Dudakları su bilmez oğlu şehit düşeli
Açtığım kapıların her birinden kan akar
Huzuruma küskünüm, uykularım can yakar.

İzlerine hayatın her anını koyarken
Usulca ardın sıra gölgene imrenirim
Dünya bir yudum su ömrü nefes sayarken,
Gözlerinde kırk makam aşa aşa gelirim

Aynalar dişlerini gösteren sırtlan gibi

Çelimsiz bir bedene yiğit yükü vurulmaz
Yürümek yürek ister maziden gelen izden

Bu çılgın sel gelirken düşmanın beldesinden
Her yüreğe hükmedip çıkıp karşı durulmaz.

Güz günü
Harman yerinde
düven sürer iki delikanlı
Sıcaktan bihaber, öküzlerin ardında/ dön ha dön.
Bir ses “Ayna, tarak, kâkül yağı, ıncık, boncuk, aktarcııııı”
İkisi birden “Haaayt, dovvaaah” diye durdurur öküzleri.

Seninle başlamıştı seninle de bitecek
Her arayışın sonu belki bulmak değildir
Anladım ki bu yollar yine yalnız gidecek
Elbette gönül koymak mutlu olmak değildir

Feryadıma ses veren olmaz artık arasam