Oysa bir kelebeğin kanat çırpması kadardı
Tüm sevinçler
Güle değmeden büküldü kol kanat
Bir günlük huzur
Bir ömre değerdi oysa
Gül dalında hüzün
Mevsimi mevsim gibi yaşamak isterdim.
Eylül'ü eylül gibi...
Oysa toprak öylemi ki,
Bir yaprak dökümü kadar zaman tanımadı ömürlere.
Vakitsiz düşen fidanları bağrına basarak,
Hasreti bağrımızda yakarak,
Kulak verdim de dinledim toprağı
Ne harı var, ne ateşi, ne gamı
Börtü böcek raksa durmuş kol kola
Ne cengi var, ne kavgası, ne zarı
Öksüz kaldık yeryüzünde ne çare
Yitik bir zamanın
Takvimleri şaşmış
Boşluğa mahkum anları gibidir
Kimi günler
Ve hınca hınç bir kalabalıkta
Bir gelincik çiçeği kadar
Gökyüzünün yeryüzündeki aynasıydı o berrak mavilik
El kirlerini de akıtırdı baktıkça gözlerimizden
Aktıkça hatıraları da alıp gitti belleğimizden
Göğsümüze sinen ve dinmek bilmeyen özlemiyle
Sınırları aşıp, kendi yolunda salınmış sessizce
Öksüz yatakları ıslak yastıklara bırakarak
Gözlerine dokunmak
Mavi suların iyodunda
Tenini hissetmek
Ilıkça esen meltem serinliğinde
Öyle bir süreç ki zaman
Yaşamın çelik yeleğini kuşanmışız
Acıtmamak
Yanmamak için
İçimizde örülen duvarlarla
Mevzi kurmuşuz yıkılmamalara
Ne vakit sesini duysam,
Sözler sükuta bürünür
Çaresizliği yutkunurum.
Ne vakit nağmeleri yanıkça dillendirsen
Saz ucundan yüreğime batar mızrap
Derin bir sancıya bulanır bütün ezgiler.
Mevsimler gibi geçersin aklımdan en sevgili
Vakitsiz düşünce fikrime
Gözlerinin zeytin karası büyülenir ansızın içimde
Yemyeşil yapraklı Akdeniz olur
Masmavi deniz olur
Gökyüzünde nazlıca süzülen
İnsanın insana yaşattığına benzer mi mevsimlerde
Her mevsim üşür mü dünya da, insan gibi
Her dökülüşte sızlar mı yaprağın yüreği
Yüzündeki çeltikleri görür mü
çorak toprak
Boşluğa düşen kolları sarar mı kiraz yaprakları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!