Kerpiçten örülü evlerde
Yokluktan varlığın çıktığı süreçte
Dökülen sıvalar arasında büyüdü o asil vefa ve minnet duygusu
Koca bir ulusun mimarı vardı hülyalarında
Türk'ün atası, gücü, dayanağı
Bayrağı
Göklerde süzülen yıldızlar gibiyiz şimdi.
Çoğul günahlardan arda kalan,
Çoğul acılara direniyor zaman.
Ve bu dirençte,
Bunca kalabalık içinde,
Dönüp duran çark içinde kendimize çarpıyoruz.
Rüzgâr görmemiş saçları
Tel, tel düşlerde tararken
Kanar içinde süzgün bakışların
Çorak yaşı
Kim bilir ne çok ay parıldadı
Yıldızı söngün zülüfünde
Zamanın birinde doğmuşsun toprağa düşen bir tohum gibi
Kimseye sormamış hayat
"Bir ömrü sırtlanıp bilinmez sona yürümeyi ister misin" diye
Sen de sormamışsın niye geldiğini
Herkese neyse bana da bir şeyler düşer diye boy vermişsin bir ağaç fidesi gibi
Önyargısız, sorgusuz
Coşkun bir nehir gibiydi zaman.
Öyle bir hızla akıp geçti ki, yolun sonuna yaklaşıp, kendimize çarpınca öğrendik tüm gerçekleri.
Ve öğrendik ki:
Bir yerlere yetişme telaşıyla yaşarken geç kalmışız kendimize.
Bakmakla görmek arasındaki inceliği ruhu ölgünler arasında kaybetmişiz.
Başkalarının mutluluğu için tüketirken enerjimizi, kendimize yetemez olmuşuz meğer.
Oysa ne çok isterdim
Mürekkebi kurumadan yüreğimin, deniz üstüne şiirler yazmayı
Eksik yaşanmışlıklarla yarım mısralık duyguları ömrün ortasında bırakmayı ne çok dilerdim.
Boynu bükük duygularda öylesine yazılmıyor ki;
İmlası şaşkın, yanıtsız sorularla
Dil yaraları tepinirken boğazımda.
"Dokun ve dinle
Anadolu'da korkuların değil !
Umutların yansısın diyor" ay yüzlü sevdam
Zeytin ağaçlarında unutulmuş
Ayaz vurgunu
Yorgun kanatlı
Son vedaları yapma zamanıdır
Hazana karışan hüzünlere
Toprağa sarılan yaprağa
Gidene
Gelmeyene
Ne kaldıysa geride
Bir hırçın denize tutulmuş gibi ömrüm
Açılmış yelkenle
Bazen yorgun
Bazen dingin
Ve bazen asi bir tay gibi direnip dalgalara
Ruhuma kanat açmış fikirleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!