Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

İlk biçimin peşinde geçen ömrümüz, sarp doruklarda,
ateşler yakıp görüldüğümüz, susar, altın işaretlerini
sunardı, ancak burdan geçebilirsiniz, sevgiye kurban
olmaksa emeliniz.

Saçlarında uçuşan müzikle dalgalanıp, yazılmamış

Uykunun dermansız bıraktığı,
gecenin örtüsünü açmadığı.
Gene de insanlar internette.
Ulaşabildiği kadar boşalıyor;
yükünden azat, sakinleşmiş
biraz. Saklıyı açığa vuran.

Bu şehrin sokaklarında dolaşan ölüm
gelip öpecek yanaklarından. Bütün
üyelerin dağılmış, teninde bir garip
sarhoşluk. Sabah dışarı çıktığına pişman,
yaşadığın aralığa geri dönersin. Kat kat
merdivenlerden iner, apak bir gerdan da

Savruluşun kırılgan mekanı öte,
kucaklar canlıları ölünün gözleriyle.
Ayrılık sızıdır bildik yerlerden, yeniyi mi
istemeli örtük kalan bilinmezden.
Tamamlanmamışlık perdesi inmiş,
göremiyoruz. Sorgulanıp, arzulanmış

Anlatılmaz bir gecenin
temsil yeteneği yitmiş
bireyleri ora ve buranın
acısıyla öğütüldü.

Gündelik sıkıntılarım

Aydınlık fırça darbeleriyle
kapıları yıkar. Karanlık
geri adım atar. Umut
doğar, belki bu yazgı değil.
Kuşlar öteye susar.
Öpülürse alnın, daha da parlar.

Her zaman bir kırıklık
olarak kalır yaşam.
Tadı burdan damıtırız.
En derinimizden kopan
liflere tutunup sallanırız
çocuklar gibi. Burukluğumuzla

Gerilmiş tutar tellerimi,
bir kuş konar üstüne,
ne söyler açık değil.
Berhava ettiği en derinim,
kopup gelen sessizliğim.
Ordan uzandığım netlik

Adlandırarak sınırladığım boşlukta,
herşey kayıp giderken tuttum
demet demet ve sokuldum dünyaya,
bu varım demek.

Kayıp çığlıklarım geri döndü uzak

Birden alevler içinde bir fikir,
soğuyan yarına fitil.
Gel ez istersen bütün
canlıların çığlığını, yine seni
dillendirir bu yoksunluk.