Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Sayılar evrenine, takılmış parmaklarım,
sen de gel, dokun tuşlara, artsın
bahtiyarlığım.

Öyle soyut ve aç, bekler belleğim,
dolsun havayla, nefes ve bitsin

Senin özgürleştirici varlığınla,
başlar yeryüzü maceram.
Herşeye izin vardır, redde,
kabule, kaynaşan, ayrışan.
Bir tükenmez yarayı kanarım,
insanlığım böyle oluşmalıymış.

Dilim renkleri de taşır görürüm,
dokunan sesin kadar çarpar.
Kalan görüntüler bir aralıkta
silinir, dört duvar üstüme gelir.
Pencerede gökyüzü var, dinlenirim.
Küçük bir kımıltı geceden umduğum,

Siz kararınızı vermişsiniz, ne güzel.
Yapacak bir şey yok, öğrenip,
araştırmak zahmetli iş. Böylesi
hem kolay hem verimli, bir taşla
kaç kuş, yorulmazsınız.

Belirsizin gerçekliği
tek gerçeğin olsun.
Madem böyle yaratıldın,
heryer kendinle dolsun.
Hayırlı veya uğurlu,
ölümcül ya da acılı,

Beni ne kadar onaylarsanız,
o kadar severim sizi,
böyle benimserim dünyayı,
hatalarım varsa kime ne.
İster açıktan, ister sezdirmeden,
sürekli onaylayın, yanlışlarım

Milyonlarca kuş alev alev,
saldırır duvarlarına bilincin.
Ölüm topal ayaklarıyla gelir,
kaldırır direncini algının.
Yeni bir soluktur öte,
cıvıl cıvıl her gün doğumu gibi,

Aydınlık fırça darbeleriyle
kapıları yıkar. Karanlık
geri adım atar. Umut
doğar, belki bu yazgı değil.
Kuşlar öteye susar.
Öpülürse alnın, daha da parlar.

Anlatılmaz bir gecenin
temsil yeteneği yitmiş
bireyleri ora ve buranın
acısıyla öğütüldü.

Gündelik sıkıntılarım

Savruluşun kırılgan mekanı öte,
kucaklar canlıları ölünün gözleriyle.
Ayrılık sızıdır bildik yerlerden, yeniyi mi
istemeli örtük kalan bilinmezden.
Tamamlanmamışlık perdesi inmiş,
göremiyoruz. Sorgulanıp, arzulanmış