Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Hayata demir çiviler çakın,
boşa almayın, teslim olmayın.
Zor olacak belki, boşluğa
aldırmayın.

Sen demir ökçelerle gezersen

Çocuğum henüz doğmamış;
elinden tutmuşum okula gidiyoruz.
Sessiz, sakin; bir ara ceplerini
karıştırıyor, zaman diyoruz.
Bilgiler, bilgiler üstüne, çocuğum
büyüyor, hala eli ellerimde.

Bir gündüz rüyasında ışıklara binmiş
varlık izleri, kaybolmuş hatıralar uzaktan,
saklı dokularda el verir, yok zamanda uzayan,
bu yap boz dünyasına bir selam, mesafelerde
salınır da, bitimsiz derinliklerde soluklanırsın,
doyumsuz yaşamı tekrar üretir saklı zaman,

Ne olur biter sende,
kimse bilmez, bu
hikayenin özeti verilmez.
Sarkan iplerden indiğin
kuyu, ışık ölçüsüyle kara
bir büyü, unut sarsılan

Büyüyor filiz süren, sormadan, kaygısız,
ne için olduğunu bilmeden. Gün devrederken
kimliğini, o orda sanki emek verilmemiş.

Büyüyor arkalarda, önünde çıkmaz sokaklara
bakan zaman. Sağaltan unutuşun mağaralarında

Cesetleşen hayatlardan gelir
yeni müziğin tınıları. Çağ
kaybolmuş, doğa küskün
soluk yüzlere, gün kuru,
dinlemez seni hiç kimse.
ama, direnç çivileri de

Bir sabah ayini gibi
ürperen müziğin tınısından
fışkıran alevler, sakin ol der.
Daha nice kıvılcımlar can verir
ölümlere, bu yeniden doğumların
gizi, en derin soğuğun daveti gibi.

Yeterince çakalsan bu dünya güzel,
elinden geleni ardına koyma.
İnsan olmak mı o da ne,
sen dertleniyorsan bana ne.

Bizim böyle bir sorunumuz yok

Şehir şehir içinde,
süzülür kalabalıklar,
yangınları ayan beyan
bütün gün işte.
Çalışmak kutsanır,
ihtiyaçlar dağlar gibi.

Biz bu çalkantıda
ne yapardık, zaman
bizi kucağında tutmasaydı.
Tuhaf gürültülerle ürkünç,
kendimize yer arardık.
Sesler kesilmiyor, bıktık;