Eren Çiçek Şiirleri - Şair Eren Çiçek

Ölüm uzak değildir artık

Ayak sesleri duyulur celladın

Bebeğini emziren genç bir kadının,
Çığlıkları duyulur ekmek kuyruğunda

ağlayan bir martı görsem
denize sarılıp ıslanırdım
yosunlar sarkardı kirpiklerimden
bakışlarımı ölü bir balığın gözlerinde görürdüm
sonra denize buğday ekerdim

mayınları izliyorum
en parlak renkli olanlarını
cillop gibi parlayanları
ana dili bumm olanları
seni denize dökenin

yürüdüğüm kaldırımların altında insan piresi yeşil bir ağacın dibinde oturmuşum cumartesi yarından sonraki günden eminim pazartesi bulutların yüzü kızarmış aşk bahanesi şehrin cahil kalmış sinsinesi denizi kirletiyor pirhanaların dişleri kendi etine bileniyor gaz maskesi kurşun tanesi boş kovanların içine yuva yapmış örümceklerin hanesi limon sıkılmış yanaklarınla kendine aşık et herkesi cumartesi cumartesi cumartesi karnın açsa eğer gel otur yanıma gel pisi pisi gel pisi pisi gel pisi pisi utandır herkesi göbeği boğazından başlayan burjuvaların yaşadıkları her saniyesinde üretim araçlarının mesaisi bedenimi çağırıyor beni işe almıyorlar memleketimin burjuvazisi memleketimin burjuvazisi memleketimin burjuvazisi çıkar artık ayaklarıma dolanmış kapitalleri ne olur marksizmin felsefesi sınıfsız toplumun sesi: ‘Marx! Siz mi geldiniz?’

belki yağmur yağacaktı
belki ıslanacaktık
belki üşüyecektik
belki de sarılacaktık birbirimize
öyle ya
savaşın içinde bulduk birbirimizi

İki bina arasından bir martı uçtu

Bir köyü denize döktüler hava limanı için

Çam kokan bir cenaze aracı önümden geçti

Önce kaynıyorsun
Sonra pişiyorsun
Sonra da bir güzel içiyorlar seni

kendin bile inanmıyorsun

bırak artık şu yalanlarını

kendini ne sanıyorsun

çoktan beyaza boyanmıştır şehrin çöplüğü
kesin martıdır mezarıma konan kuş

adımı anmak için gelmiştir yanıma
ruhumu beyaza boyamak için üşüşmüşlerdir başıma

şimdi yorgunsun biliyorum

çünkü vatan

tek başına kaldırabileceğin kadar hafif değil