Dağlar Özügüç Şiirleri - Şair Dağlar Özügüç

Biz damlayı deniz yapamadık
Ama o deniz damlayı fethetti
Damla denize düşünce kayboldu gitti
Hiç bir zaman deniz ile bir olamadı
Garip bir damla olarak anıldı kaldı
Bizde biraz o damlaya benzedik

O yok bu yok diye boşuna darlanma
Herşeyin yoktan var edildiğini unutma
Yok var oluşun başlangıç noktasıdır
Herşeyin olsa ne olacak sanırsın?
Başkaları ne yapmadı ki sen ne yapacaksın

Ne günlere kaldık bu dünyada
Ağaçlar kıyılıyor gündüz gözüyle
Papaptyalar yanıyor dağlarda
Sabah sabah güller ağlıyor
Dertli bülbülün feryadıyla
gelinciklerin çığlığı sarmış her yanı

Deli

Ben bir deliyim sana göre
Bana görede sen bir ölüsün
Ben ne istediysem onu yaptım
Güldüm eğlendim ulu orta şarkı söyledim

Deniz yağmur ve deli damlalar
Bir cana hasret beklenen haykırmalar
Deli damlalar denize düşmek için ağladılar
Onları denize gönderene sordular

Yalnızlık uzun hayal yolundaki sessiz adımlardır
O adımlardan yansıyan topuk tıkırtıları
Kaldırımlara yuvarlanıp kaybolan umutlarımızdır
Ömrümüzü eritiriz biz bu heyecanlarla

Senin ürkek ruhunun dermanı benim
Olurda bir gün cehenneme götürseler seni
Merak etme arkandan gelen benim
Cennete bile gidecek olsan bensiz gitme

İnsan önce geçmişini mi yoksa geleceğini mi kurtarmalıdır?
İşte bu vakitte sorulacak deli sorular bunlardır
Uyuyamamak da bu sorulara yakalanmaktır
Neden aşıklar sevgi trenine hep geç kalsın?

Takılıp kalma sahip olmaya
Sımsıkı kavramak yerine
Birde bırakmayı denesen
Unutma sonunda herkes ölür
Ama bazıları anılara gömülür
Biraz farklı şeyler dene sen

Vakit geldimi yavaş yavaş çekilir
Gün ışığı körfez sahillerinden
Kızarır denizin yüzü usuldan
Yanlızlık çöker o koca sahile
Ölgün dalga seslerinin dışında
O saatte başka bir şey arama