Cevat Çeştepe Şiirleri - Şair Cevat Çeştepe

usta; daha sazını indirmemişti duvardan,
vurmamış tellerine ki şöyle bir dinleyeyim
dinlerken kendimden geçip, inleyeyim …
“zülüf dökülmüş yüze aman, kaşlar yakışmış göze”
…..

İçi aşk kokan her şehir İstanbul ise.,
içinden hüzün taşan her şiir eylüldür…

...

/günün bütün renkleri kaybolmuş olsa..,

Bayram sabahına en erken saatte uyanmak için, çalar saat zilinin “hadi uyanın bakalım, bayram başladı” makamında, bugünden ayarlanması gibi.

Kadının aceleyle topladığı yatak çarşaflarını, gene aceleyle pencereden silkelerken göremediği, geceden çarşafta kalmış saç tokasını aşağı düşürmesi gibi.

Erkeğin, bir yandan pencereden çarşaf silkelerken öte yandan da “dikkat et bari, kesme yüzünü” diye seslenen karısına.., “tıraş olurken konuşturma beni, gene kestireceksin yüzümü” demesi ve sonra “ahh..” diye çığlık atması gibi.

bir yerlerden tanıyorum,
köşeye saklanmış kız çocuğunu.

elden düşme....,
mutluluklar.
bir başıboş gibi balon uçuyor

"hiçbir şeyi” düşüneceğim o sıfır noktasında..,
eğer ruhuna kezzap gibi dökülen sözcükler kullanırsam beni affet şiir
inan ki yüreğim cellatlarıyla boğuşurken.,
dilim o an fırsat bu fırsat diyecektir…

/olur ya yağmur., topraktan bulutlara doğru yağarsa/

“rüzgar tanrısı nefesini tutuyordu ama,
ödenmemiş hesapların pusulaları uçuyordu havada.”


çöl sarısından üzerine deniz dökülmüş şehirlerin ortasına
bir martı gibi süzülüversem güneşi taşıyan kanatlarımla

piyanosunun başında sırtından bıçak yemiş bir piyanist:

güzel zamanların en seçkin melodileri dolacaktı kulaklarımıza
teskere muhteviyatı böyle olsun diyecektik sonraki zamanlara
derken rüzgar gibi bir takvim kuşu uçup geçti yanımızdan
notasız melodilerin sessizliğini dalgalandırarak kanatlarından

sen bu yokuştan aşağı saldın mı saçlarını.
tanıdık bir cam parçası gibi.
bir daha toparlanmamak üzere
hiç dağıldın mı.

en susuz yangınında akıyor muydu çeşmen.

üçyüzellidokuz derece uzakta kalmak gibi.
günde bir soluk yakalanmak güneş ışığına
dalgaların ortasında.
içi renklere ve heyecanlara kapalı bir çember,
pergelin sivri ucu tam saplanmış yüreğime.
bir kalyon yelkeni gibi dünyanın tam orta yerinde.

-bir bardak çayı içmek aynı dudak izinden-
demlenmiş sabah çayını., beraber içmek için pencere önünde
ellerimizi alıp ellerimizin içine., söz vermiştik ya birbirimize
ve hatta yazacağımız romanın o sayfasına., işaret koymuştuk
böyle bir sabahın keyfi., bu sayfaya ne kadar çok yakışır diye…
aşk ağacına aşı yapar gibi.., söz verirken gözlerimiz birbirine..,