Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Bu aşka nasıl düştüm ne önemi vardı.
Bile isteye kalpsiz kalmıştım.
Bir ihtimal beni sever sanmıştım.
Aydınlık için bir adım atmıştım.
Hayatıma bir anlam,
Yarınlarıma bir umut katmıştım...

Beni el gibi yabancı bilmesen,
Kendini böyle uzak hissetmesen,
Arada bir özledim desen,
Benden gelmemi istesen,
Olmaz mı sevgili olmaz mı,
Yüreğinde ki boşluk,

Seven sevdiğini arar, gayrısına bakıp geçer,
Seven sevdiğini sorar, gayrısını dinler geçer,
Seven sevdiğine gücenir, gayrısına gülüp geçer,
Seni aramam, seni sormam, sana gücenmem ondandır...
***
Seven sevdiğini bekler, gayrısının yanından geçer,

Git...
Aklımı daha fazla almadan,
Ahım sende kalmadan.
Vakit çok geç olmadan git...
Gözlerim yaş dolmadan,
Betim benzim solmadan,

Ben yandım ki,
Senin karanlığın aydınlansın.
Ben kaldım ki,
Yolundaki engellerin açılsın.
Ben vazgeçtim ki sevgili,
Sen devam edesin.

Diyemedin...
Gözünü bir kez karartıp,
Ben de sevdim diyemedin.
Dilin dönmediğinden değil,
Yüreğin elvermediğinden.
Söyleyemediğinden değil,

Neden gidişler hep bendendir.
Ne diye eksilen,
Yalnız bu bedendir.
Söyle;
Bu kadar mı sen olmuşum.
Bu kadar mı sende kaybolmuş,

Artık hissettiğin kadar varım.
İhtiyaç duyduğun kadar yakınım.
Dinlediğin kadar anlatır,
Dilediğin kadar susarım.
Yalanlarına kanar,
Kandıklarıma inanırım.

Güya bir daha seni düşünmeyecektim.
Gittiğini kabullenecek,
Bir hayale günaydın demeyecektim.
Kendi kendime ne yeminler ettim.
Aklım başına gelecek,
Hayalinle sohbet etmeyecektim.

Hangi kış üşüttüyse yüreğimi,
Hiç bir yaz ısıtmıyor.
Hangi dert büktüyse belimi,
Hiç bir şifa düzeltmiyor.
Dolu muydu döktü yapraklarımı,
Kaç bahar geçti yeşermiyor.