Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

O iş öyle değildi işte.
Gerçekte ne unutması kolaydı,
Ne hatırlaması.
Ne kavuşması mümkündü,
Ne ayrılması.
Ne kabullenmeye imkan vardı,

O kadar yalnızım ki;
İçimde yalnız sen varsın,
Dışımda ise bir tek sen yoksun.
O kadar çaresizim ki;
İçimi varlığınla,
Dışımı ise yokluğunla yakıyorsun.

Yoktum ol demesi yetti.
Oldum beni O farketti.
Bir tene sarıp gönderdi.
Korkarım beni terketti.

***

Olduğum yerin,
Olmam gereken yer olmadığını fark ettiğimde,
Olmadığım yerde,
Olmam gerektiğini anladım.

Öldüğün günü hatırlıyor musun?
Hani kalan ömrümün yarısını pay etmiştik.
Hani gidiyordun da yanı başında olmuştum.
O an her şey silinmişti de bir ben kalmıştım.
Anlatmıştın hani,
Olur mu böyle şey diye.

Öldüğün günü hatırlıyor musun?
Hani kalan ömrümün yarısını pay etmiştik.
Hani gidiyordun da yanı başında olmuştum.
O an her şey silinmişti de bir ben kalmıştım.
Anlatmıştın hani,
Olur mu böyle şey diye.

Özledim sevgili, inan çok özledim.
Avuç içlerinden öpmeyi,
Gözümü açınca görmeyi,
Dizlerinin dibinde yatmayı,
Kokunu ciğerlerime katmayı özledim.
Öyle ki kimseden saklayamayacak kadar,

Bazen öyle bir yerde oluyorum ki;
Gök kubbe yere inmiş,
Kuşların cümlesi göç etmiş.
Güneş yok gizlenmiş.
Gece yok karanlığını kaybetmiş.
Ben orta yerde askıdayım.

Ey gönül,
Arama artık sen seni sevgilide.
Çünkü onda ya hiç yaşamadın,
Ya hiç yaşlanmadın.
Ya hiç olmadın,
Ya hiç ölmedin.

Böyle gelmiş diye böyle gitmemeliydi.
Ömür dediğin bu şekilde bitmemeliydi.
Sen orada,
Hem de benden çok uzakta.
Olmamalıydı,
Bu hayat parça parça yaşanmamalıydı.