Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Ne yana gideyim...
Söyle ne yana gideyim ki,
Yolun sonunda sana gelmeyeyim.
Hangi yöne döneyim ki,
Orada seni görmeyeyim...
***

Kim derdi ki,
Bu aşk gün gelip bitecek.
Yürekteki yangınım,
Küle dönüp sönecek.
Kim derdi ki,
Durdu sanılan zaman,

Gerçektim yalan oldum.
Servettim talan oldum.
Bitip tükenmem sanırken.
Bir günde tarumar oldum.
Kalandım giden oldum.
Başlayandım biten oldum.

Ne seni sevmekti zor olan,
Ne de sensiz olmak,
Ne karşılıksız aşktı beni yoran,
Ne hasrete dayanmak,
Ne sözlerindi beni yaralayan,
Ne sessizliğe katlanmak…

Şimdi ben;
Seni göremediğime mi üzüleyim,
Seninle ölemediğime mi?
Sana gelemediğime mi yanayım,
Sensiz kalamadığıma mı?
Söyle ben neye kahrolayım,

Kalbinin anahtarını versen ne çıkar.
Orada kapı bulunmadıktan sonra.
Durma gel içeri desen neye yarar.
Gönlünde yer olmadıktan sonra.
***
Güneş olup doğsan ne önemi var.

Neyine güveneyim.
İki lafından biri yalan olan sözüne mi?
Sürekli dışarıda olan gözüne mi?
Bende olmayan gönlüne mi?
Söyle neyine güveneyim.
Kalbimi bir daha sana nasıl vereyim.

Acılı, istemsiz bir kabulleniştir;
Neyse!
Söyleyecek çok şeyim var,
Ama susuyorumdur.
Sabretmek,
Yaradan’a havale etmektir.

Ne zaman aklıma düşsen,
Ömrümden bin yıl gider,
Bugün ile yarın arası,
Sanki bir ömür sürer.
Hasret, keder,
Her ne varsa hepsi sırtıma biner.

Ne zaman adını ansam,
Bir yıldız düşer gökyüzümden,
Bir çiçek daha solar,
Gönül bahçemden.
Güneşim benden saklanır.
Yüreğimde fırtına kopar,