Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Aldırma gönül...
Bu ilk değildi ki son olsun.
Sevmeyi öğrenemedi ki,
Aşkı bulsun.
Böyle gelmiş böyle de gider.
Varsın canı sağolsun...

Alevler içindeyim yar...
Sicim gibi yağmana,
Ruhumu ıslatmana ihtiyacım var.
Gözüm yolda bekliyorum yar...
Kapımı çalmana,
Beni çekip almana ihtiyacım var.

Bakma sen yok dediğime,
Sevgiden uzak,
Her sözüne alınırım.
Aldanma öyle dik durduğuma,
Bir bakışınla bile,
Kum gibi dağılırım.

Alışıyor insan;
Hasretten ölünmediğini gördüğünde,
Gidenin dönmediğini öğrendiğinde,
Ve acının eşiğini geçtiğinde,
Alışıyor insan...
Biliyor çünkü,

Söyle melek misin, yoksa peri mi?
Böylesine sarmışken kalbimi bu ayrılığın yeri mi?
Ben uzaklarda ararken kalbimde buldum seni,
Sende başkasından değil Allah’ından bul beni

Günahıma girme...
Ete batıyor diye;
Tırnağını söküp atamıyor insan.
Acı veriyor diye,
Aşkından vazgeçer mi?
Boş yere vebalimi alma...

Ne sen anladın halimden,
Ne ben silebildim seni kalbimden,
Kaç defa nasip değilmiş dedim,
Ama hep nasibim ol diye kapına geldim.

Anlamıyorsun...
Bu bendeki,
Canın bedenden gitmesi,
Ya da,
Ruhun teni terk etmesi değil.
Canın can çekişmesi.

Anlamıyorsun sevgili,
Senden dileğim benim olman değil,
Bende kendini bulmandır.
Benim ile yaşaman değil,
Benim ile yaşlanmandır...
***

Nefes alamıyorum.
Bunu nasıl görmüyorsun anlamıyorum.
Kokun olmadan buralarda kalamıyorum.
Hala neyi soruyorsun anlamıyorum.
Perde mi indi yoksa gözüne.
Muhtacım işte bir çift sözüne.