Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Hani sevenler hiç ölmezdi.
Hani sevene yılan bile değmezdi.
Hani içtiğimiz su dahi ayrı gitmezdi.
O halde söyle sevgili,
Bu anlamsız ayrılığa sebep neydi?

Yoksun ya, ben konuşmak istemiyorum kimseyle.
En sevdiğim şey, yazmak bile zulüm sanki bana.
Öylece kanepende gözüm, sanki şimdi çıkacaksın,
Kalkın çocuklar yoruldum, orası benim diyeceksin,
Gözüm kapıda, yorgun argın içeri girmeni bekliyorum.

Oralar illa ki güzeldir.
Yine de gel diyorsam,
Hasetimden değil,
Hasretimden...

Bir gün gel demeyeceğim.
Kırk yıl beklemişim sevgili,
Bir günle yetinmeyeceğim.
Ya gitmemek üzere gel,
Ya gelmemek üzere git.
Bilki sabır kalmadı bende,

Bu gece, hüznüm boyumdan büyük,
Sevdam omuzlarımın taşıyamayacağı bir yük,
Bu gece bana sabah olmayacak,
Ama unutma sevgili,
Bir daha senin de yüreğine güneş doğmayacak.
***

Beklemeye tahammül kalmadı.
Bilesin ki;
Bu gemi bu limandan ayrılacak.
Ya benimle gel,
Aşka yelken açalım.
Ya da sen kal,

Hadi sevdam kalk,
Kaldığın gönül bize dar,
Kıymet bilmez, halden anlamaz bir yârin var.
Sevmek tek başına bu zamanda yetmiyor,
Her ne yapsan da taş kalplere fayda etmiyor...

Ben giderken,
Senden de bir parça kopup gitmiyorsa,
Boş yere âşık oldum demeyeceksin.
Ben gelirken,
Yüreğin bayram yerine dönmüyorsa,
Boş yere kalbime ümit vermeyeceksin…

Bu gönül han mı ki;
Dilediğin zaman gelip,
Dilediğin zaman gidesin.
Yok öyle;
Geçiyordum uğradım diyesin.
Ey sevgili aşk bir ateştir,

Öyle bir haldeyim ki,
Ne anlatması mümkün,
Ne dinlemesi.
Ne kalması mümkün,
Ne de gitmesi...
Öyle bir yerdeyim ki;