Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Sen hiç gönül kapına kilit vurdun mu?
Yüreğini kalbinde hapis tuttun mu?
Çocuk gibi haykırıp,
Yumruklarla kapıyı döverken,
Öte yanda durdun mu?
Bir teselli bile veremeden,

Sen hiç gönül kapına kilit vurdun mu?
Yüreğini kalbinde hapis tuttun mu?
Çocuk gibi haykırırken,
Yumruklarla kapıyı döverken,
Sen öte yanda durdun mu?
Bir teselli bile veremeden,

Zalimler sanmasınlar biz yapılanları unuttuk,
Aşkında bir mahkemesi var, her daim bunu savunduk,
Gün gelir o yüce divan kurulur elbet,
Tüm zulümlerin hesabı, zulmedene sorulur elbet.

Yaprak hakkını ararken rüzgârdan, dalından kopmasına sebep diye,

Sen beni sevmesen de;
Korkarım ki;
Gönül senden geçmeyecek.
Her ne kadar yok desen de;
Belli ki bu kalp ne seni,
Ne de beni dinlemeyecek.

Gönül almayı bilmeyene,
Yürek emanet edilmez.
Aklını alırım diyene,
Yazıktır gönül verilmez...

Bütün gün bir lokma ekmek,
Bir yudum su.
Birkaç dakika da tilki uykusu.
Yaşamak için değil,
Ölmemek için.
Çünkü içimde dinmiyor,

Sen benim gözümün görüp gönlümün beğendiği değilsin ki,
Görmeden gönlüme düşenim, bilmeden kalbime girenimsin.
Bir ömür dolaşıp ta, araya araya bulduğum değilsin ki,
Yaradan'dan hediye olarak yüreğime gönderilenimsin.

Sen benim seslendiğim, gel diyerek çağırdığım değilsin ki,

Görmüyor musun;
Varlığın hala cenneti aratmasa da,
Yokluğun artık cehennemi yaşatmıyor.
Gelişin hala bir mucize ise de,
Gidişin artık beni şaşırtmıyor.
***

Gelmiyorum diye kızıyorsun da,
Bir kere görsem dayanamam.
Öyle büyük bir hasret ki bendeki,
Gelirsem bir daha ayrılamam.
Her şeye yeniden başlayıp,
O acıları tekrar yaşayamam.

Sen gidendin de sanki ben kalan mı?
Sen bitendin de yani ben çoğalan mı?
Sen kalbini verendin de ben onu alan mı?
Yoksa sen gerçektin de sevgili ben yalan mı?
***
Sen sevendin de sanki ben sevilen mi?