Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Kim derdi ki;
Bile isteye senden geçeceğim,
Ayrılık şarabını ellerinden içeceğim.
Kim derdi ki;
Bu aşk gün gelip de bitecek,
Kalbim senden başkasını,

Kim derdi ki,
Bile isteye senden geçeceğim,
Ayrılık şarabını ellerinden içeceğim.
Kim derdi ki,
Böyle bir aşk gün gelip de bitecek,
Kalbim senden başkasını,

Kime baksam senin suretine bürünmüş,
Herkes sanki senin kokundan sürünmüş,
Sen gibi giyineni var, sen gibi tarananı,
Sen gibi gülmek isteyeni var, sen gibi ağlayanı...
Kime baksam sen olma arzusunda,
Sadece ama sadece sana benzemenin kaygısında...

Gözüm görüyor, kulağım işitiyor ama yoksun,
Uzansam dokunuyorum lakin uzaksın,
Yaklaştıkça tenine çarpıyorum da içinde yoksun,
Söyle sevgili, sensiz seni bu gönül ne yapsın?

Canın bedeninden ayrı avare gezersin,

Yetmiyordu ayaküstü sarılmalar,
Kafi değildi,
Tek nefeslik koklamalar,
Tesadüfi dokunmalar.
Bitirmiyordu işte hasretimi,
Uzaktan görmeler,

Utanırdı yüreğim,
Yüzüne bakamazdım.
Şimşek olur çakardım da,
Gönlüne yağamazdım.
Eserdim günlerce gecelerce,
Bir türlü dinemezdim.

En zoru da ne biliyor musun?
En çok güvenmek istediğine,
Asla güvenmemen gerektiğini bilmek.
En acı olanı ise?
Bunu bildiğin halde hala güvenmek.
Ya da güvenmeyi istemek.

Kimi insan ilgiden hoşlanır.
Kimi ise yaklaştıkça uzaklaşır.
Kimi sevdikçe horlanır.
Kimi ise nefreti sevgi sanır.

Kimim ben....
Dalında solan yaprak mı,
Yağmura hasret toprak mı,
Sorsan yaşıyor derler,
Gel gör hele,
Nefes almak yaşamak mı.

Kimim ben....
Dalında solan yaprak mı,
Yağmura hasret toprak mı,
Sorsan yaşıyor derler,
Gel gör hele,
Nefes almak yaşamak mı.