Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Hayatı paylaşmak,
Sadece neşeyi kederi paylaşmak değil ki,
Öyle hastalıkta sağlıkta beraber olmak,
Varlıkta yoklukta birlik olmak hiç değil.
Hayatı paylaşmak,
Ölüm seni ayırana kadar beraber olmakta değil.

Hayat ne garip;
İnsanın olmaz dediği;
Her ne varsa oluyormuş.
Unutmam dediğini unutuyor,
Yaşamam dediğini ise yaşıyormuş.
Umudun bittiği yerde,

Hayat ne tuhaf,
Yaşadığını sanıyor yaşamıyorsun,
Ölmeyi diliyor ölemiyorsun,
Gülmeyi istiyor gülemiyorsun.
Sevdiğini söylediğinde ise sevilmiyorsun…

Biliyor musun?
Hayır bilmiyorsun...
Çünkü bilsen bulut olur ağlardın,
Yağmur olur yağardın.
Şimşek olur çakardın,
Kör olsan dönüp bakardın.

Senin dinlemeye yüreğinin dayanmadığını,
Ben her gece yaşıyorum.
Senin okurken içinin ürperdiğini,
Ben hece hece yazıyorum...

Henüz bitmedim...
Doğru eksildim,
Doğru yıprandım,
Defalarca yerlere düştüm,
Defalarca çamura bulandım.
Horlandım, azarlandım.

Hep ile hiç arasında tükendi ömrüm.
Sevdiğim hep oldu ama sevildiğim hiç.
Hasretim hep oldu lakin vuslatım hiç.
Kalbimde hep oldun olmasına da yanımda hiç.
Ve ben hep oldum sevgili ama sen hiç...

Sende sevdiğim ne varsa,
Hepsini onlar aldı.
Bana ise sadece,
Uzaktan seyretmek kaldı.

Geç oldu...
Artık gitmem gerek.
Şimdi sen nereye diyeceksin,
Haklısın aslında,
Evim barkım sen olmuşken,
Gidecek yerim mi var...

Ben; hep duygularımın peşinden sürüklendim,
Sen; her zaman aklını dinledin,
Ben; sabırsızdım bekleyemedim,
Sen; garanticiydin benimle gelmedin,
Ben; sevgiden öte yol var mı?
Durma dedim,