Celal Bahar Şiirleri - Şair Celal Bahar

Hasta yatağımda uzanmışım öylece.
Bekliyorum gelecek olanı,
Yalnız ve de çaresiz.
Karanlık sarmış dört bir yanımı.
Lambalar faydasız, biçare.
Bekliyorum sadece.

Söyleyin sevgiliye,
Beni bundan sonra aramasın,
Yaşarken O öldürdü zaten,
Sakın ardımdan ağlamasın,
Han evime gelmeyen o zalim,
Varsın mezarıma da uğramasın,

Haberini aldım...
Gecenin karanlığında vatanı beklerken,
Soğuk iliklerine kadar işlerken,
Aklında sadece sevdiklerin varken,
Çakallar pusu kurup sana kıymışlar.
Tam da bir kalleş gibi sırtından vurmuşlar...

Unuttum dedin mi bir kere,
Hakkını vereceksin,
Öyle görünce,
İçin filan cız etmeyecek,
Baktığın her yerde,
Onu görmeyeceksin,

Haklısın kusursuz değildim,
Ama hatalarımdan da çabuk dönerdim.
Kabul huysuz ve aksi biriydim,
Ama hemen gönül da almayı bilirdim.
Tamam bazen çekilmezdim.
Ama bilirsin işte seni çok severdim.

Haklıydı...
Her şey değişti.
Ne o bildiğim kişiydi,
Ne de ben eski bendim.
Demek ki;
Sabrın da bir sonu varmış,

Hani görünce yüzün gülerdi.
Hani kalbin sana durma koş derdi.
Hani her anımız ömre bedeldi.
Bu söylediklerin yalan değil de ne...
***
Hani bensiz hayat anlamsızdı.

Yüreksizsin yürek sızım...
Gözün yok görmezsin,
Kulağın sağır işitmezsin.
Merhamet etmez,
İnsafa gelmezsin.
Ölüyorum desem,

Her acıya dayanacak gücü bulurken kendimde,
Tek bir sözüne kırılıp ağlıyorsam,
Kurşun işlemeyen,
Korku bilmeyen sinemden,
Tek bir bakışına vurulup dağılıyorsam,
Yere göğe sığmaz iken,

Say ki bir defa sarılsan,
Bir insanın hayatı kurtulacak.
Tut ki bir kere öpsen,
Bir ceset can bulacak.
Buna da mı değmez...